در پژوهش حاضر, نگارنده با طرح ویژگی‌های روشنفکر دینی از دیدگاه متفکران دینی معاصر پرسش‌های متعددی را در خصوص روشنفکری و دین‌داری مطرح می‌سازد و برای پاسخ به آن, مباحث خود را ذیل دو بخش سامان می‌دهد .بخش اول تحت عنوان((کلیات جریان روشنفکر دینی)) .با مقدمه‌ای از((سعید حجاریان)) با عنوان((گونه‌شناسی جریان‌های روشنفکری ایران معاصر)) آغاز می‌شود .سپس بحث((پیدایش روشنفکری دینی)) که خلاصه‌ای از مطالب آنتونیوگرامشی است مطرح می‌گردد .مباحث بعدی مشتمل است بر : پیدایش روشنفکران عرب, روشنفکران دیرین و نوین که جست و جویی است در تاریخ روشنفکری ایران قبل از اسلام, دوره اسلامی, دوره مشروطه به بعد و شخصیت‌های روشنفکر دیندار معاصر .بخش دوم با عنوان((مفهوم و رسالت روشنفکری دینی در اندیشه متفکران معاصر)) ابتدا به پارادیم‌های روشنفکری دینی در ایران معاصر, یعنی پارادیم احیا و اصلاح فکر دینی, پارادیم انقلابی‌گری و پارادیم عرفی‌گری, سپس به مباحثی به این شرح اختصاص می‌یابد :روشنفکر دینی در جست و جوی برنامه اجتماعی, سنت روشنفکری جدید, روشنفکری دینی از منظر امام خمینی, روشنفکری دینی از منظر دکتر عبدالکریم سروش, روشنفکری دینی از منظر جلال آل‌احمد, روشنفکری دینی از منظر دکتر شریعتی, و دیگران .پژوهنده سرانجام چنین نتیجه‌گیری می‌کند :((احیائ‌گران و شخصیت‌هایی همچون امام خمینی, شریعتی, آل احمد, مطهری و سروش به قشر روشنفکر دیندار اعتقاد دارند...و روشنفکر دینی به هیچ وجه یک اصطلاح تناقض‌آمیز و به معنای دینداری بی‌دین نیست)) .