سومین شماره از مجموعه 'اندیشه های ایرانی' به تحلیل و بررسی افکار و آرای 'داریوش شایگان' اختصاص دارد. 'در میان جریان های فکری دهه های سی تا پنجاه, داریوش شایگان به لحاظ موقعیت خاصی که داشته, در جریانی قرار داردکه ایده های کربنی _ هایدگری را در فرهنگ ایرانی نمایندگی می کند. وی با شروع از آموزه های مدرن ستیزانه هایدگر به دریافت کربن از شرق روی می کند و سپس بر مبنای این اصول, و آموخته هایش از هند شناسی راه حل خاصی در مسئله ضیافت جهانی و حضور فعال فرهنگ ایرانی در آن, با تکیه بر نقش معنویت باستانی و اشراق سنتی در شرایط فعلی فرهنگ جهانی عرضه داشته است. داریوش شایگان با تکیه بر واژگان اندیشگی خویش به آسیب شناسی فرهنگ ایرانی پرداخته و با آگاهی از فرهنگ مدرنیته, دارد نخبگان ایرانی را به بازنگری در میراث معنوی خود فرا می خواند'.