نگارنده با بررسی دیدگاه 'پل تیلیش' (از واصفان مکتب الاهیات سیستماتیک) و 'ملاصدرا' بر آن است تفکر این و را در حوزه‌ی خداشناسی نشان دهد. برای نمونه، در کتاب اذعان شده است: 'تیلیش و ملاصدرا در بسیاری از مباحث انسانی فلسفه با یک دیگر مشترکند؛ از جمله چگونگی ورود و خروج به مباحث الاهی فلسفه است که هر دو فیلسوف، مباحث خود را در این زمینه با تعریف هستی، و بیان مقدمات آغاز می‌کنند. هر دو فیلسوف در آغاز از روش‌های عقلانی بهره می‌جویند. وجه دوم اشتراک هر دو، نقطه‌ی پایانی است که با ارائه‌ی چهره‌ای عارفانه، حضور همه جایی خدا و ظهور او در عالم را و این که عالم پرتو و تجلی وجود است، اثبات می‌کند. سوم این که هر دو حکیم به اظهار ناتوانی عقل بشری در درک ذات الهی تصریح می‌کنند و چهارم، هر دو به معاد و ابدی بودن رحمت الاهی و بخشش مجرمان، جز کافران اعتقاد دارند. این دو حکیم در چند نکته با یک دیگر اختلاف دارند، اول در مساله‌ی فطرت؛ دوم تغییر ذات الاهی است؛ سوم ذهن بنیاد بودن عالم و سبژ کیتویسم؛ چهارم در مساله‌ی هستی شناسی؛ پنجم هویت تاریخی داشتن خدا و ششم در مساله‌ی روش‌های استدلال که هر یک از دو فیلسوف به خودشان اختصاص دارد'.
