گفت و گوی 'لیلی گلستان' با 'احمد محمود' درباره زندگی و آثار احمد محمود, شخصیت‌های داستان‌های او, ویژگی‌های آثار, فن (تکنیک) نوشتن, خلاقیت ادبی, محتوای سیاسی و اجتماعی نوشته‌های احمد محمود, بررسی ادبیات داستانی و قضاوت درباره نویسندگان ایران و جهان, بررسی و تشریح نمادها در آثار احمد محمود, چگونگی ارتباط با مخاطبان و نظایر آن است. برای نمونه, احمد محمود در بخشی از این گفت و گو خاطرنشان می‌کند: 'تاریخ سیاسی ـ اجتماعی این مملکت را که نگاه می‌کنی می‌بینی که سیاست و استبداد به سرنوشت محتوم ما بدل شده است. مثلا از صد سال پیش که نگاه می‌کنیم, یک خروار چشم, یک مناره سر, بغل کردن آدم‌ها, شمع آجین کردن, توپ بستن مجلس, جشن‌های پرخرجی که دیگران بخوابند تا او بیدار باشد و صدها نمونه دیگر را می‌شود ارائه داد که شاخص شرایط حاکم بر جامعه ما بوده است. کسی گفته: 'این جا سرزمین زندان رفته‌هاست' که حرفش درست است. این جا کشور مادرانی است که بچه‌هایشان را در زندان بزرگ می‌کنند. کشور سوختن اجساد مفقودالاثر شدن آدم‌ها و مدفنشان است. کشور زندانبان زندانیان است. وقتی به این صد سال نگاه کنید, همیشه این چنین بوده است ـ حالا پیش از آن را کار نداریم ـ و ندانم کاری حاکمیت‌ها و استبداد و ندانم کاری خود مردم. در ایران کمتر خانواده‌ای را می‌شود یافت که زخم سیاست نخورده باشد. ببینید, مهاجرت‌ها, تبعیدها, در به دری‌ها, همه این‌ها نشانه نوعی سیاست حاکم بر جامعه ماست و به تعبیری نویسنده اگر کارش تعریف انسان نباشد پس چه چیز دیگر است.... پس سیاست بخشی از زندگی ما هست و هیچ کاریش هم نمی‌توانید بکنیم. معتقدم که سیاست باید در داستان باشد, اما نه مثل توطئه‌ای از پیش تدوین شده و از پیش شناخته شده. داستان نباید به یک اعلامیه سیاسی بدل شود. اما سیاست تا آن جا که حدش است, تا آن جا که مربوط به زندگی ما هست ـ در حقیقت هست ـ باید باشد....'.
