نگارنده پس از برشماردن ویژگی‌های برجسته‌ی حضرت علی (ع)، گردآورندگان نهج‌البلاغه را به ترتیب تاریخی معرفی کرده و از برخی شارحین و مترجمین نهج‌البلاغه، یاد کرده است. هم‌چنین بخش‌های مختلف 'نهج‌البلاغه اعم از خطبه‌ها، نامه‌ها و حکمت‌ها را معرفی و تبیین نموده است. و به معرفی حضرت علی (ع) از طریق نهج‌البلاغه، دست زده است. بخش دوم به تعیین قلمرو دین در سنت علوی اختصاص یافته است. در این بخش نگارنده خاطرنشان می‌سازد که در کلام امام و سایر پیشوایان دین اگر ظهوری بر صدور و احکام به نحو احکام حکومتی نباشد، باید فرمایش‌های آن بزرگواران را بردرام حمل کرد و کلام آن‌ها را خبر و دین شمرد؛ ثانیا اگر با قراین بتوانیم حکومتی بودن پاره‌ای از فرمایش‌های ائمه (ع) را ثابت کنیم، نباید احکام حکومتی آن حضرت را خارج از دین بدانیم. نگارنده در بخش سوم به جنبه‌هایی از رفتار علوی، نیز توصیه‌های رفتاری حضرت علی (ع) و اصول تربیت در مکتب علوی، اشاره می‌کند. 'سیاست علوی' بخش بعدی کتاب است که در آن به اصلاحات از دیدگاه حضرت علی (ع) و وظایف اصلاح‌گران و انواع آن، تعهدات درونی حاکمان، وظایف دولت در امور مختلف و مواضع سیاسی امام علی (ع) اشاره شده است. 'پرسمان اندیشه‌ی علوی' بخش پایانی کتاب را تشکیل می‌دهد که در قالب پرسش و پاسخ، موضوعاتی از این دست را شامل می‌شود: منشا مشروعیت حکومت از دیدگاه امام علی (ع)، دیدگاه علی (ع) درباره‌ی حکومت سیاسی، اهداف حکومت، روش حکومت‌داری امام علی (ع) و جریان‌های سیاسی مخالف حضرت علی (ع).
