نگارنده در این کتاب با مروری بر تاریخ سیاسی کشور ایران, علل عقب افتادگی ایران, همچنین نقش و جایگاه نخبگان سیاسی, اجتماعی و فرهنگی را در تحولات معاصر ایران به زبان ساده تشریح می‌کند .وی بر این باور است که 'علت اساسی عقب ماندگی ما, نه در همسایه‌ها, ابرقدرت‌ها, حکومت و دولت‌های معاصر, بلکه باید در خویشتن, شخصیت اخلاقی و خلق و خوی ایرانیان جستجو کرد .'نگارنده ورود استعمار را معلول عقب ماندگی فرض می‌کند, نه علت آن ;همچنین معتقد است به علت عدم نقد خود و نخبگان, تا به حال در زمینه انتقاد از رفتارهای فردی و اجتماعی ایرانیان کتابهای اندکی منتشر شده است .او با تاسی از کتاب‌هایی نظیر' :ما چگونه ما شدیم', 'جامعه‌شناسی نخبه‌کشی', 'سازگاری ایرانی', 'دارالمجانین 'و 'خلقیات ما ایرانیان 'به نقد روح و رفتار ایرانیان اهتمام می‌کند .او ناخالص بودن, اطاعت پذیری از ظالم جور, و عدم انتقاد پذیری را از ویژگی‌های تاریخی ایرانیان می‌داند .نگارنده در پایان کتاب می‌گوید :اتفاقا بر خلاف تصور خیلی‌ها من شخصا گمان می‌کنم که مشکلات کشور اکثرا چنان راه حل‌های ساده دارد که در باور مدیریت فعلی کشور نمی‌گنجد (همه مشکلات را نمی‌گویم ضمن این که همه مدیران اجرایی کشور را هم متهم نمی‌کنم) منتهی اشکال کار این است که ما وقتی خودمان تصمیم‌گیر شدیم, وکیل شدیم, وزیر شدیم, دیگر نه حرف کسی را گوش می‌کنیم و نه حاضریم کارمان را این قدر ساده نشان بدهیم که خدای ناکرده, حرمتمان !لطمه بخورد و بهترین راه ادامه کارمان هم در این است که برای بهتر جلوه‌گر شدن قدمان هر کس بلند قدتر از خودمان دیدیم یا فراریش بدهیم یا به همان اندازه از قدش کم کنیم .'حقیت‌گریزی و پنهان‌کاری, ظاهرسازی, قهرمان‌پروری و استبدادزدگی, بی‌برنامه‌گی, احساساتی بودن, شعاری بودن, مسئولیت ناپذیری, حسادت و قانون گریزی ما پاره‌ای از مباحث کتاب را تشکیل می‌دهد .
