نگارنده با هدف بررسی جامعه سیاسی ایران سعی دارد, آسیب‌شناسی گذار به دولت دمکراتیک توسعه‌گرا را تبیین نماید .وی بر این باور است :((تلقی فاشیستی از دین و حکومت و ظهور جنبش فاشیستی یکی از آسیب‌های دوران گذار است .در جوامع در حال گذار, که بخشی از آن سنتی و بخشی دیگر مدرن است, جامعه مدنی تا حدودی شکل می‌گیرد .منتهی به دلیل آن که جامعه مدنی پیوسته است, امکان ظهور جنبش‌های فاشیستی فراهم می‌شود...ساختار سیاسی ایران, ساختار توتالیتر یا فاشیستی نیست, ولی در جامعه مدنی ما چند صباحی است که یک جنبش فاشیستی فعال وجود دارد که از چند منبع مختلف تغذیه می‌کند)) .مولف, بخش نخست کتاب را به این عناوین اختصاص می‌دهد :((مطهری و تحول معرفت دینی)), ((جامعه‌شناسی تحول معرفت دینی)), ((دولت دینی و دین دولتی)), ((رهبری)), ((مطهری رویاروی خزعلی, مهدوی کنی و مصباح یزدی)), ((ناطق نوری و فصل‌الخطاب حقیقت)), ((دادگاه ویژه روحانیت)) و ((خزعلی و خاتمی از نگاه امام راحل)) .بخش دوم کتاب نیز شامل این مباحث است :((غرب‌ستیزی, دین‌داری)), ((اولین فاشیسم شیطان است)), ((ایدئولوژی خشونت و بحران مشروعیت)), ((سیاست‌زدگی نظامیان)), ((ترمیم کابینه و مراجعه به آرای عمومی)), ((سه چهره(مهندس موسوی, کرباسچی و رفیق‌دوست)), ((نگاهی به جنبش فاشیستی ایران)) و ((دین انسانی, سوسیالیسم انسانی)) .بخش سوم کتاب که به صورت پیوست آمده, به نامه احمد نجابت و همفکران او درباره سخنرانی اکبر گنجی با موضوع((شریعتی و فاشیسم)) اختصاص یافته است .
