در آغاز کتاب, مبحثی کلی در باب نقد ادبی و شیوه‌های آن, نیز بحث موسیقی شعر فراهم آمده سپس این مباحث در کتاب ـ با ذکر شواهد و نمونه‌هایی چند ـ مطرح گردیده است: 'جایگاه نقد از دیدگاه منتقدان این دوره (1367 ـ 1358) و عوامل و حوادث موثر در نقد شعر این دوره', 'تعریف‌های منتقدان از شعر', 'عناصر شعر از دیدگاه منتقدان این دوره', 'معیارهای نقد شعر در این دوره', 'سنت و نوآوری', 'سبک‌های شعر فارسی و نگرش منتقدان در این باره', 'مهم‌ترین مراکز و مراجع نقد شعر در این دوره', 'برجسته‌ترین شاعرانی که مورد توجه منتقدان این دوره بوده‌اند' و 'بزرگترین منتقدان این دوره و مهم‌ترین دیدگاه‌های آنان'. نگارنده خاطرنشان می‌کند: 'منتقدان این دوره معتقدند که لازمه داشتن یک ادبیات و شعر غنی و پربار, وجود نقدهای سالم و سازنده است و از این جهت ملت‌هایی که ادب و هنر پیشرفته و پویا داشته‌اند همگی از نقدی پویا و بارور نیز برخوردار بوده‌اند و ما نیز اگر بخواهیم ادبیاتی زنده, پویا و بیشتر داشته باشیم باید به نقد, ادبی توجه ویژه‌ای داشته باشیم و به سبب آن که در دوره معاصر, شعر و ادبیات, خود را میان مردم آورده است و به زبان عامه نزدیک گردیده است و فورانی از شعرگویی را پدید آورده است, ضرورت بیشتری دارد تا سره از ناسره تشخیص داده شود و با محک نقدی سالم, عیار آن‌ها معلوم گدد و باعث انحراف مسیر اصلی شعر نگردد و به بیراه‌هایی مانند شعر حجم, تصویرگرایی محض, ابهام‌گویی, پیچیده‌گویی و امثال آن کشیده نشود'.