این کتابچه دربر دارنده 9 نوشته تحلیلی در باب قصه‌های 'هزار و یک شب' است. در نوشتار نخست, به ساختار هزار و یک شب ـ بر اساس دیدگاه 'ولادیمیر پراپ', مبنی بر ساختار روایتی قصه‌های سحرانگیز و انطباق هزار و یک شب با آن ـ اشاره گردیده است. نوشته‌های دیگر این مجموعه عبارت‌اند از: 'جستاری در شناخت فرهنگ هزار و یک شب', 'پدیدار شناسی قصه‌گویی شهرزاد', 'روح مادرانه تاریخ', 'شهرزاد و حضور زن در موقعیت ابژکتیو', 'ساخت شکنی روایت و بوطیقای عام', تبار شناسی هزار و یک شب', 'هزار و یک شب, متنی ما بین اسطوره و قصه', 'قصه و رمانس: انواع قالب ادبیات داستانی هزار و یک شب' و 'ذهنیت ایرانی متن: دوانگاری و تقابل خیر و شر'. به زعم نگارنده '... منشا ساختاری اثر [هزار و یک شب] به هند می‌رسد ودر ایران پرورانده می‌شود, یا بهتر است بگوییم ایرانیان از ساختار تو به توی قصه‌های هندی نخست کتابی به نام هزار 'افسان' می‌نویسند که پایه هزار و یک شب می‌شود. اما به لحاظ معنایی قصه‌های هزار و یک شب را می‌توان در رشته‌های زیر جای داد: رشته هند و ایرانی, رشته عربی, شاخه عراق, شاخه مصری, رشته یهودی تبار, رشته یونانی و سایر قصه‌ها'.