کتاب حاضر که در سال 838 هـ ق در هند, به زبان فارسی, به رشته تحریر درآمده و در سال 1931 در کلکته تصحیح و چاپ شده, یکی از منابع دست اول تاریخی برای اواخر دوران حکومت غوریان در شرق ایران و بخش عمده تاریخ 'سلاطین دهلی' از قرن ششم تا نهم هجری قمری است. خاستگاه سلاطین یاد شده, غلامان و امیران ترک در دربار غوریان بودند که در اواخر قرن ششم هجری قلمرو خود را از لاهور به نواحی شمالی هند و گاهی تا شمال دکن توسعه بخشیدند و با مرکزیت دهلی, طی دو قرن و نیم به حکمرانی پرداختند تا این که عاقبت به دست مغولان هند (بازماندگان تیمور_ بابریان) منقرض شدند. کتاب با ذکری از دوران سلطنت 'معزالدین محمد غزنوی' از پادشاهان مشهور غوری آغاز می شود؛ سپس نحوه قدرت گیری و حکومت 'قطب الدین ایبک' تشریح می گردد. قطب الدین که در اصل از غلامان ترک آسیای مرکزی بود و در دربار غوریان به مدارج سپهسالاری و امیری سپاه رسید, آغازگر حکومت سلاطین دهلی بود. محتوای کتاب را اخبار جنگ ها, لشکرکشی ها, پیروزی ها وشکست ها, دست به دست گشتن قدرت و سرنوشت سلاطین دهلی تا زمان نگارش کتاب (838 هـ ق) تشکیل می دهد. سلاطینی که اخبار آنها در این اثر آمده, بیست و شش تن است که به چند سلاله از امرای ترک دربار غوری منتسب بودند و شامل چند خانواده و شاخه مختلف می شدند. متن اصلی کتاب با نمایه اسامی و مکان ها و فهرست مطالب و مقدمه ای به زبان انگلیسی پایان می پذیرد. کتاب حاضر به صورت افست از چاپ اصلی هند فراهم آمده است.