این کتاب شماره شانزدهم از مجموعه 'تئاتر امروز جهان' است که حاوی نوشته‌ها و مقالاتی از 'آنتونن آرتو' (1896 ـ 1948) نمایش‌نامه‌نویس فرانسوی درباره 'تئاتر شقاوت' است.' آرتو در این کتاب, تئاتری را که تنها مایه تفریح و سرگرمی تماشاگر باشد محکوم می‌کند و به جست‌وجوی نمایش خالص و ناب می‌رود که از تمامی امکانات صحنه بهره گیرد و به کمک ابزار فرازبانی مانند موسیقی, نور, حرکات و اشارات, به ناخودآگاه تماشاگر راه یابد, نیروهای شگفت‌انگیز درونی‌اش را فرا خواند, عصیانی در وجودش برانگیزد تا سرانجام او را به نوعی رهیدگی و پالایش رهنمون گردد. به همین جهت با شدت به تئاتر روان شناختی غرب که نمایش را به اسارت متن مولف و زبان گفتاری ملفوظ درآورده است می‌تازد و بر اهمیت نقش کارگردان می‌افزاید. آرتور در جست و جوی گوهره ناب تئاتر به سوی تراژدی باستان, نمایش‌های مذهبی قرون وسطی و تئاتر مشرق زمین باز می‌گردد'.