نویسنده در این اثر مفهوم 'بینامتنیت 'را در چارچوب نظریه ادبی, به ویژه با تامل بر تاثیرات آن بر دیگر عرصه‌های اندیشه به بحث گذاشته نگرش‌های فردینان دوسوسور, میخائیل باختین, رولان بارت, ژولیا کریستوا, ژرار ژنت, مایکل ریفاتر, و هارولد بلوم را در قالب نگره‌های ساختارگرایی, پسا ساختارگرایی, پسا مدرنیسم, هرمنوتیک, فمینیسم و پساساختارگرایی نقد و بررسی می‌کند .وی بر پایه مباحث خود در کتاب چنین نتیجه می‌گیرد' :در این پژوهش به ملاحظه شیوه‌ای پرداختیم که بینامتنیت از آن طریق به طرز فزاینده‌ای جذب نظریه ادبی و نظریات مربوط به تولید و باز تولید فرهنگی, هنری و حتی فن آورانه شده است .در آثار ژنت, ریفاتر, و بلوم شاهد شیوه‌ای بودیم که این اصطلاح از آن طریق در جهت ترسیم حدودی پیرامون روابط میان متن‌ها و حوزه تحقیق و تاویل انتقادی به کار گرفته شده است .با این حال, این دو گرایش عمده‌ای که بر نظریات بینامتنیت غالب بوده‌اند پیوسته, همچنان که در جریان بحث از خاستگاه‌های این اصطلاح تا اقتباس‌های اخیر از آن ملاحظه کردیم, در حال باز اظهار خود و اثبات وابستگی متقابل خویش بوده‌اند .بینامتنیت, خواه مبتنی بر نظریه پسا ساختارگرا باشد و خواه مبتنی بر نظریه باختینی, و خواه مبتنی بر هر دو, در هر حال, این نکته را یادآور می‌شود که متون همگی به طور بالقوه متکثر, بازگشت پذیر, در معرض پیش پنداشت‌های خاص خواننده, فاقد مرزهای روشن و تعریف شده, و همواره درگیر بیان یا سرکوب 'آواها'ی مکالمه‌ای موجود در جامعه‌اند ' ...