در اين تحقيق، با استفاده از روش‌هاي مصاحبه، نمونه‌گيري، توزيع پرسش‌نامه و آمارگيري، مذاكره با افراد متخصص و مجرب، و نيز مقايسه با كشورهاي اروپايي، نخست، ضمن بيان پيشينه‌ي صنعت چاقوسازي و مليله‌كاري در استان زنجان، عوامل موثر بر ركود اين صنايع بررسي گرديده كه از آن جمله است: فقدان حمايت دولتي و هم‌چنين نبود اتحاديه يا سنديكاي صنفي متشكل، گراني و كمبود مواد اوليه و دشواري دسترسي به آن، عرضه‌ي محصولات به بازار بدون بسته‌بندي مناسب و در خور شان، بي‌توجهي به سري‌سازي توليدات، كاهش كيفيت كار، و عدم رعايت استانداردهاي ايمني و بهداشتي و توليدات. سپس، پيشنهادهايي براي رفع اين مشكلات مطرح گرديده است كه عبارت‌اند از: حمايت دولت از صنايع‌دستي استان و هنرمندان و رفع مشكلات آنان، رفع مشكل‌گراني مواد اوليه و انحصاري شدن واردات آن توسط افراد خاص، كنترل كيفي توليدات با زدن مهر استاندارد، سري‌سازي و بسته‌بندي مناسب توليدات، انجام تبليغات مناسب، رعايت نكات ايمني و بهداشتي در ساخته‌ها، كاهش عوامل واسطه‌اي، برپايي كلاس‌هاي آموزشي، طراحي و به روز نمودن شكل و فرم توليدات مطابق با تقاضا، جلوگيري از ورود قاچاقي چاقوهاي خارجي و ممانعت از فروش آن‌ها، ايجاد مكاني مناسب براي عده‌اي از صنعت‌گران و هدايت آنان به سوي ساخت انواع تيغه‌‌هاي كوچك و بزرگ، معرفي چاقوسازي و مليله‌كاري استان زنجان و جذب متقاضيان و خريداران خارج از كشور، داير نمودن موزه در اين زمينه، كنترل نرخ خريد و فروش توليدات، قراردادن تسهيلات دولتي در اختيار چاقوسازان و مليله‌كاران، افزايش توان رقابت توليدات داخلي با توليدات خارجي، و جلوگيري از فصلي شدن عرضه‌ي توليدات.
