پژوهش حاضر كه به شيوه‌ي ميداني صورت گرفته، با هدف تعيين نسبي ميزان معروف و منكر در جامعه، تعيين وضعيت جمعيت‌شناختي مرتكبين به منكر و مروجان معروف، نيز بررسي ارتباط متغيرهاي جمعيت‌شناختي با ارتكاب به منكر و معروف در جامعه، به نگارش درآمده است. بر اين اساس نگارنده پس از ذكر مفهوم‌شناسي معروف و منكر، طبقه‌بندي رفتار از ديدگاه اسلام را تبيين مي‌كند. سپس شاخص‌هاي معروف به منكر در معارف اسلامي را بازگو كرده و سرانجام ميزان منكرات و معروفات در جامعه را بررسي مي‌كند. وي در يكي از يافته‌هاي اين پژوهش، تصريح مي‌كند: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، ميانگين معروفات برابر با 3/11 است. در گروه معروف، شاخص پاي‌بندي به نظام جمهوري اسلامي با ميانگين 3/19 در رتبه‌ي نخست قرار دارد. ميانگين كل منكرات، برابر با 1/97 است. در گروه منكرات، گرايش به الگوهاي انحرافي با ميانگين 2/13 رتبه‌ي نخست را دارد.