نویسنده (آلکس کالینیکوس) در این کتاب زندگی‌نامه و اندیشه‌های انقلابی 'کارل مارکس' (1818 ـ 1883) را بررسی کرده است. به اعتقاد نویسنده: '.... رشته اصلی در تفکر مارکس ـ نقد او از سرمایه‌داری چونان نظامی عمیقا ریشه‌دار در استثمار و مستعد همیشگی بحران ـ امروز نیز معتبر است. اکنون این پرسش پیش می‌آید که آیا نظریه اقتصادی مارکسیستی.... به واسطه رویدادهای تاریخی بزرگ مردود شده است, آیا می‌تواند باقی‌بماند.... پاسخ این پرسش اخیر را به باور من باید در این کتاب یافت.... این مارکس واقعی است, که سوسیالیسم برای او, خود ـ رهایی طبقه‌کارگر است ـ نه چیزی که باید به توده مردم تحمیل گردد بلکه چیزی که آنان می‌توانند به وسیله خود و برای خودشان, از طریق مبارزات و سازمان‌های خودشان به دست آورند. پس باید سنت مارکسیستی واقعی ـ آنچه گاه مارکسیسم کلاسیک می‌خوانند ـ از تحریفات گوناگون آن, تشخیص داد.... مارکسیسم کلاسیک, چنان که من در فصل نخست آن را توصیف می‌کنم, با مارکس و دوست و همکارش انگلس آغاز شد و با نسل‌های بعدی سوسیالیست‌های انقلابی و پیش از همه ولادیمیر لنین, لئون تروتسکی, و روزالوکزامبورگ ادامه یافت. در برابر آن 'مارکسیسم‌های تحریف شده' رقیب هستند که آن را به صورت آیین اصلاحات تدریجی (سوسیال دموکراسی غربی) دین دولتی جامعه‌ای استالینیستی (مارکسیسم ـ لنینیسم رسمی) یا به صورت پژوهشی دانشگاهی جدا از کنش سیاسی 'مارکسیسم غربی' دانشگاهی درآورند.... من با بهره‌گیری از تحلیل تونی کلیف درباره استالین‌گرایی, مدعی‌ام که اتحاد شوروی و خانواده‌اش, در واژگان مارکسیستی, نه چونان نوعی سوسیالیسم بلکه چونان مواردی از سرمایه‌داری دولتی دیوان سالار است, نوعی از همان نظام اجتماعی استثمارگر که در غرب وجود دارد.... مارکس همواره طبقه کارگر را طبقه‌ای می‌پنداشت که آزادی خود او آزادی بقیه بشریت نیز خواهد بود. انقلاب سوسیالیستی که او تمام عمر خود را وقف آن کرد فقط می‌تواند در عین حال آزادی طبقه کارگر و آزادی تمام بخش‌های استثمارپذیر و ستمدیده جامعه باشد... او می‌نویسد: 'فیلسوفان جهان را تعبیر کرده‌اند و حال آن که مقصود تغییر آن است'.