براساس فصل نهم قرارداد دوستی 1921که بین دولت ایران و شوروی سابق منعقد گردید, بانک استقراضی روس با تمام سرمایه و دارایی آن به دولت ایران واگذار شد .سپس وزارت مالیه نام این بانک را به 'بانک ایران 'تغییر داد و در مقام قیم بانک درصدد وصول مطالبات آن از زمینداران, سیاستمداران و تجار برآمد .این درحالی بود که این بانک خود نیز به افرادی بدهکار بود و همیشه از سوی آنان تحت فشار قرار داشت تا بدهی‌های خود را تسویه کند .در این کتاب اسناد مربوط به چگونگی انتقال بانک استقراضی روس به دولت ایران و تغییر نام این بانک به بانک ایران, همچنین اختلافات و دعاوی بانک مذکور به طلبکاران و بدهکاران ـ در قالب گزارش‌ها و مکاتبات مربوط به وضعیت نظام بانکداری در ایران و مشکلات آن ـ به چاپ رسیده است .یکصد و هشت سند (همراه تعدادی اسناد پیوست), در این مجموعه از نظر محتوا و موضوع به چهار دسته تقسیم می‌شود1 :ـ اسناد مربوط به انتقال بانک استقراضی روس به دولت ایران, 2ـ اسناد مربوط به بدهکاران بانک ایران که عمدتا مربوط به رجال تاریخ معاصر است, 3ـ اسناد طلبکاران بانک ایران, 4ـ تصویب نامه‌های هیات وزیران در سال 1319درخصوص تصمیم‌گیری راجع به تسویه نهایی مطالبات و دعاوی بانک ایران, ادعای سید محمد صادق طباطبایی در سال 1320, عریضه وراث سردار محیی رشتی در سال 1322, و تصویب نامه‌های هیات وزیران در سال‌های 1328و 1329درخصوص انتخاب اشخاصی برای عضویت در کمیسیون حل و تسویه مطالبات و دعاوی بانک ایران .لازم به توضیح است کد کتاب حاضر چهاردهمین مجموعه و بیستمین جلد از سلسله کتاب‌های مرکز اسناد ریاست جمهوری است که اسناد آن متعلق به بایگانی ریاست وزرا و نخست‌وزیری بوده از نظر زمانی, به صورت پراکنده, مربوط به سال 1299تا 1329است .در ابتدای کتاب فهرست موضوعی تفصیلی اسناد درج شده و صفحات پایانی به تصویر نمونه‌هایی از اصل اسناد و نمایه اسامی اختصاص یافته است .