کتاب حاضر در شرح احوال و آثار 'فضل‌بن شادان نیشابوری ـ از متکلمان و اندیشمندان بزرگ تشیع و از منادیان فقه جعفری در خراسان در قرن سوم هـ ق ـ به نگارش درآمده است. گفتنی است وی از نزدیک با ائمه‌ی اطهار از جمله حضرت امام محمدتقی (ع) و حضرت امام هادی (ع) موانست داشته، نیز از یاران وفادار امام حسن عسگری (ع) شناخته شده که به سال 261 هـ ق وفات یافته است. از جمله تالیفات وی که شمار آن به یکصد و هشتاد عدد می‌رسد می‌توان به آثاری چون 'الایضاح'، 'العلل و شرایع' و بخشی از 'الغیبه'، نیز کتبی که در رد فرقه‌های مختلف آن دوران، تصنیف شده نظیر کتاب 'الرد علی التعطیل'، 'الرد علی الاصم'، 'الرد علی‌الحسن البصری فی التفضیل' اشاره کرد. از مهم‌ترین حوادث زمانه‌ او نیز می‌توان از هجوم خوارج مناطق مختلف خراسان و نیشابور، انحطاط عقیدتی در عقاید مذهبی مسلمانان و شکل‌گیری فرقه‌های مذهبی مختلف با ترجمه‌ی آثاری از کتب زردشتی، مانوی، مزدکی و مسیحی، نام برد.