نخستین بخش این کتاب به زندگانی ابن عربی ـ عارف قرن هفتم هجری ـ و سفرهای او به مصر و عراق و حجاز و آناتولی و شرق، اختصاص یافته است. در بخش دوم، روش کار و سرچشمه‌های الهام وی، نیز شکل و محتوای آثارش، بررسی می‌شوند. در بخش سوم، اهم نظریات فلسفی و عرفانی او از جمله وحدت وجود، نبوت و ولایت، نفس، خیال و رویا، فنا، کرامت، زن و عشق و خیر و شر، بررسی می‌شوند. بخش چهارم، جایگاه 'ابن عربی' در تفکر اسلامی را تشریح می‌کند. گفتنی است مساله‌ی هستی و نیستی (وجود و عدم) اساس عرفان 'ابن عربی' را تشکیل می‌دهد. بر این اساس، هر آن چه به نام موجود، وجود دارد 'خداست'. به اعتقاد او وجود، همان موجود و عدم، همان معدوم است. بر اساس دیدگاه وی وجود چهار قسم است: وجود خارجی، ذهنی، لفظی و کتبی، اگر چیزی در یکی از این مراتب و یا چند مرتبه از آن‌ها وجود نداشته باشد، نمی‌توان گفت آن چیز واقعا وجود ندارد.