'نیروهای دخیل در شکل گیری سیاست خارجی آمریکا' موضوع فصل نخست این کتاب است. در دو فصل بعدی, بستر داخلی سیاست گذاری آمریکا و پیوندهای نزدیک میان ایده ها و سمت و سوهای سیاست گذاری بررسی می شود. فصل چهارم و پنجم به تحلیل اظهار نظر ها و آرای عموم مردم و کارتر, ریگان و بوش و مقامات دولت کلینتون درباره اسلام سیاسی اختصاص دارد. در فصل ششم, برای مقایسه دیدگاه های مقامات ایالات متحده با سیاست های عملی آنها سیاست خارجی آمریکا نسبت به ایران, الجزایر, مصر و ترکیه برسی می شود. در فصل پایانی کتاب آمده است: '.... فقدان یک سیاست جامع آمریکایی در قبال فعالیت های اسلامی سه عامل عمده دارد. نخست این که دولت بوش و کلینتون _ همانند اسلاف خود _ یک سیاست خارجی جامع درباره اسلام نداشته اند... نکته دوم این است که وزرای خارجه پیشین یعنی 'جیمز بیکر', ' وارن کریستوفر', 'مادلین آلبرایت' بدون آن که مفهوم سازی کنند, ترجیح می دادند مسایل ملموس و عینی سیاست خارجی را حل و فصل کنند.... سوم, مقامات ایالات متحده فهمیدند که جنبش های اسلام گرا, نه تنها همگن نیستند, بلکه عمیقا پراکنده اند, و دستور کارهای سیاسی آنها اساساه‌ بر پایه شرایط خاص و منحصر به فرد کشورهای مختلف تعیین می شود...'.