کتاب مشتمل بر گفت و گوی 'ناصر پورپیرار 'با هفته نامه 'امید جوان' است که بخشی از آن به بازتاب سخنان وی در میان مخاطبان این هفته نامه اختصاص دارد .متن گفت و گو در ابتدای کتاب آمده, هدف از انجام آن چنین بیان شده است' :این گفت و گو از آن رو صورت گرفته که نکات ناگفته تاریخ ایران از منظری تازه به عرصه بیاید گرچه می‌دانستیم او با پیشینه این سرزمین سر ناسازگاری دارد و داعیه دار آن است که بخشی از آنچه ما شکوه و تمدن ایران باستان می‌دانیم و می‌خوانیم, فسون و فسانه‌ای بیش نسیت .می‌خواستیم ادعانامه خود را مطرح کند تا بحثی در گیرد و در گیرودار آن غبارها فرو نشیند به این امید که شاید در این رهگذر, هم آنان که گمان می‌کنند ایرانیان از سر جبر به اسلام گرویدند در باور خود تجدید نظر کنند و هم آنان که هر چه را که با کورش و داریوش و خشایارشا و کتیبه‌ها نسبتی دارد انکار می‌کنند, به خود آیند ....زمانی که این گفت و گو به چاپ رسید بسیاری از دوستان و خوانندگان بر ما خرده گرفتند که با این کار باعث مطرح شدن سخنانی شده‌ایم که در اعتبار آنها جای چون و چرای بسیار است, ولی احساس ما این بوده و هست که چاپ چنین سخنانی در گام نخست باعث آگاهی و شناخت ما از حضور چنین داعیه‌هایی‌است .'عناوین تعدادی از پاسخ‌ها و انتقادهای به چاپ رسیده در هفته نامه مذکور به داعیه‌های آقای پورپیرار ـ که در این کتاب به چاپ رسیده ـ از این قرار است :تمدن هخامنشی بر تارک تاریخ جهان می‌درخشد/ علیرضا افشاری ;صد بار شکسته‌ایم و پا برجاییم/ محمد حسن ملایانی ; کمتر تمدنی تا به این پایه کتیبه دارد/ جواد شکاری ;سخنی درباره منشور کورش/ حمید مهدوی راد ;زبان فارسی با زبان عربی تفاوت‌های بنیادین دارد/ وحید علیرضایی ;آیا سهروردی هم یهودی بود/ مصطفی پور احسان ;انکار تاریخ ;انکار آثار باستانی/ فایق تیراندازی ;زبان و خط پارسی/ علیرضا افشاری ;با احترام به گذشته بنگر/ سید پدرام سعید نژاد ;کدام معلقات سبعه/ امیر میرودی زاده .