هرچند کمپانى هلندى هيچگونه برنامه‌اى براى ايجاد يک هلند جديد در سرزمين‌هاى آفريقاى جنوبى نداشت، مع‌ذالک در قرن هيجدهم با همان امکانات موجود يک هلند جديد در آنجا شکل گرفت. در سال ۱۷۹۵ جمعيت سفيدپوستى که آفريقاى جنوبى را سرزمين خود مى‌دانستند و به زبان افريکانس (Afrikaans) (ترکيبى از زبان هلندى و بومي) صحبت مى‌کردند به حدود ۱۵،۰۰۰ نفر افزايش يافته بود. آن دسته از سفيدپوستانى که در کيپ‌تاون يعنى تنها بندر و در حقيقت تنها شهر اين مستعمره زندگى مى‌کردند اکثراً تاجر و مهمانخانه‌دار بودند. دسته‌اى ديگر از اين سفيدها که به بوئر (BOer) (کشاورز) موسومند در قسمت‌هاى جنوبى کلنى و در نواحى نزديک کيپ‌تاون به کار زراعت و غلات و تهيه شرابط اشغال داشتند و بعضى از آنها از وجود برده‌ها و هوتن توت‌ها نيز در مزارع وسيع خود استفاده مى‌کردند. عده‌اى ديگر ک تقريباض نيمى از کل جمعيت سفيدپوست را شامل مى‌شدند و به ترک بوئر (Trekboer) کشاورزان کولى (زارعين دامدار) معروف بودند در زمين‌هاى دوردست‌تر که براى کشاورزى مناسب نبود سکنى داشتند و چون بازار محصولات کشاروزى نيز اشباع بود آنها بيشتر به دامدارى مى‌پرداختند و از آنجا که با اجاره ساليانه ناچيزى مى‌توانستند مقدار قابل‌توجهى از اين زمين‌ها را به تصرف خود درآورند، بتدريج مايملکشان گسترش مى‌يافت و در اين زمين پيش مى‌رفتند. پيشروى کشاورزان کولى (BUffels) به سمت شمال کم‌کم به علت خشکى هوا آهسته شد تا اينکه بالاخره در سال ۱۷۶۰ در حوالى رود بوفلس متوقف شدند. دو دستهٔ ديگر از اينان که به طرف شرق پيش مى‌رفتند از دو طرف دشت خشک موسوم به گريت کاررو (Great Karroo) را دور زدند و در محلى به نام گراف‌رينت (Graaff-Reinet) به هم پيوستند و به اين ترتيب جند هزار سفيدپوست در منطقه‌اى در حدود دو برابر خاک انگلستان پراکنده شدند.