انرژى آفریقای جنوبی چین مکزیک اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا در اوايل دههٔ ۱۹۸۰ آفريقاى جنوبى بسرعت به سطح بالايى از خودکفايى در زمينهٔ انرژى دست يافت و حتى به عنوان يکى از صادرکنندگان انرژى درآمد. در پايان اين دهه يعنى سال ۱۹۹۰ آفريقاى جنوبى با افزايش تقاضا براى انرژى روبه‌رو شد که ميزان آن تا اوايل قرن آينده به دو برابر نيز افزايش خواهد يافت. در اين کشور ذغال سنگ در حدود ۸۳ درصد نيازهاى اوليه انرژى را تأمين مى‌کند. در حال حاضر ذخاير ذغال سنگ اين کشور در حدود ۱۱۵،۵۳۰ ميليون تن تخمين زده مى‌شود که ۵۵،۰۰۰ ميليون تن آن بطور اقتصادى از طريق تکنولوژى موجود و شيوه‌هاى معدنى قابل استخراج است. تقريباً ۱۴۷،۰۰۰ کيگا وات ساعت برق در سال ۱۹۹۰ از اين کشور صادر گرديده که ۹۳ درصد از اين مقدار از شرکت ملى برق (ESKOM) با قيمت هر کيلو وات ساعت ۷۸۸ سنت بوده است. اسکوم خطوط انتقال برق با ولتاژ بالا که در سراسر کشور به ۲۲۰،۰۰۰ کيلومتر مى‌رسد را کنترل مى‌کند. آفريقاى جنوبى بيشتر برق کشورهاى همسايه را نيز تأمين مى‌کند. اسکوم داراى ۱۸ ايستگاه برق مى‌باشد. بالاترين ظرفيت اين ايستگاه‌ها در سال، بيش از ۳۵۶۷۳ مگاوات (MW) بوده است. زيرا رودخانه‌ها در آفريقاى جنوبى فصلى هستند و برق آبى از سدهايى مانند هندريک و رورد (MW ۳۲۰) و پک‌لوروکس (۲۲۰MW ) بر روى رودخانه اورنج تأمين مى‌شود. پروژه دراک نسبرگ نيز مى‌تواند تا حداکثر ۱۰۰۰ مگاوات برق آبى توليد کند. اولين ايستگاه اتمى برق کوبرگ (Koeberg) در شمال کيپ‌تاون با ظرفيت ۱۹۳۰ (MW) در سال ۵-۱۹۸۴ شروع به کار کرد. آفريقاى جنوبى داراى ۶/۱۳ درصد اورانيوم جهان غرب و سومين توليدکننده اورانيوم در جهان مى‌باشد. در ابتدا عناصر سوخت اورانيوم غنى شده ايستگاه کوبرگ از خارج وارد مى‌شد. اما در حال حاضر شرکت انرژى اتمى (AEC) در واليندا مواد لازم سوخت اتمى کشور را توليد مى‌کند. همچنين شرکت انرژى اتمى (AEC) توليد، عرضه و استفاده از ايزوتوپ‌هاى صنعتى و پزشکى به دست آورده است. ذغال سنگ مبناى رشد صنعت آفريقاى جنوبى را فراهم نمود. ساسول يک در ايالت اورنج اولين محصولات نفتى از ذغال سنگ در سال ۱۹۵۵ توليد کرد. جبران بين‌المللى نفت در سال ۱۹۷۳ زمينهٔ مستعدى براى ساخت ساسول دو با هزينهٔ ۲۵۰۰ ميليون راند و ساسول سه با هزينهٔ ۳۲۷۶ ميليون راند فراهم آورد. ساسول دو در سال ۱۹۸۲ و ساسول سه در سال ۱۹۸۵ به توليد بالايى دست يافتند. براى چند دهه است که اين دو ايستگاه به لحاظ تجارى در جهان از اهميت زيادى برخوردار مى‌باشند. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها
