روابط خاجى ايسلند با توجه به موقعيت جغرافيائي، جمعيت کم و بازار محدود داخلى اين کشور، چندان گسترده نبوده و بيشتر متوجه کشورهاى هم‌جوار و همچنين کشورهاى مهم جهان از جمله اعضاءِ دائم شوراى امنيت سازمان ملل متحد بوده است.


عضويت ايسلند در شوراى نورديک موجب آن گرديده است تا اين کشور روابط بسيار نزديکى را با ديگر اعضاءِ اين شورا يعنى سوئد، نروژ، فنلاند و دانمارک داشته باشد. به‌علاوه عضويت ايسلند در پيمان آتلانتيک شمالي، استقرار نيروهاى آمريکايى در پايگاه ناتو در ايسلند (موسوم به Keflavik) و نيز موافقت‌نامه دفاعى دو جانبه ۱۹۵۱ ميان واشنگتن و ريکياويک، همه خود موجبات نزديکى بيشتر روابط ايسلند با ايالات‌متحده را فراهم آورده است. ايسلند همچنين در حال حاضر تلاش مى‌نمايد تا با توجه به حجم مبادلات تجارى خود با ايالات‌متحده (و نيز عدم عضويت ايسلند در EU)، يک موافقت‌نامه تجارت آزاد را نيز با اين کشور به امضاء رساند که البته تا کنون در اين زمينه موفقيت چندانى به‌دست نياورده است.


روابط تجارى نسبتاً گسترده با آلمان، فرانسه و انگلستان و همچنين اهميت اين سه کشور در اروپا و جهان موجب گرديده است تا ايسلند جهت گسترش روابط خود با اين کشورها نيز کوشش‌هاى لازم را به‌کار گيرد. به‌ علاوه ايسلند اهميت خاصى نيز براى روابط با جمهورى خلق چين قائل بوده و کمپانى‌هاى ايسلندى در طى سال‌هاى اخير چندين پروژه مهم راه‌سازى و تأسيس اتوبان‌هاى جديد را در چين به انجام رسانده‌اند.



شايان ذکر است که ايسلند در حال حاضر داراى ۱۴ نمايندگى در خارج از کشور مى‌باشد که اين نمايندگى‌ها در واشنگتن، نيويورک، مسکو، اسلو، استکهلم، کپنهاک، بن، پاريس، لندن، پکن،ژنو، وين (نزد OSCE) و دو نمايندگى در بروکسل (نزد EU و ناتو)، مستقر مى‌باشند. از سوى ديگر ۱۰ کشور خارجى نيز در ايسلند داراى سفارت‌خانه مى‌باشند که اين کشورها عبارت‌ از چين، آمريکا، روسيه، فرانسه، انگلستان، آلمان، سوئد، نروژ، فنلاند و دانمارک مى‌باشند.