نقاط قوت دفاع يارگيرى

- بر اساس اين نوع دفاع، به خوبى مى‌توان مسئوليت‌هاى دفاعى بازيکنان را براى آنان مشخص نمود.


- با استفاده از اين نوع دفاع، بازيکنان (به‌ويژه بازيکنان مبتدي) به خوبى با اصول دفاع فردى و شيوهٔ اجراء آنها در قالب کار گروهى سازگار مى‌شوند.


- اين نوع دفاع، به خوبى قابل تطابق با نقاط قوت و ضعف تيم مقابل است و امکان نتيجه‌گيرى بهتر را فراهم مى‌کند.


- اين نوع دفاع، در مقابل تيم‌هائى که داراى يکى دو بازيکن شاخص و امتيازآور هستند، بسيار موفق است.


- اين نوع دفاع، مؤثرترين شيوهٔ دفاعى در مقابل تيم‌هائى است که داراى شوت‌هاى دور موفقى هستند.

نقاط ضعف دفاع يارگيرى

- اجراء دفاع تيمى يارگيرى نياز به تمرين زياد و هماهنگى تيمي، توانائى و انگيزهٔ زياد مدافعان دارد.


- تک‌تک بازيکنان بايد به اصول دفاع فردى به خوبى آشنا باشند، زيرا امکان پوشش مدافعان ضعيف، بسيار کم است.


- امکان ارتکاب خطاهاى فردى زياد است.


- نياز به بازيکنان ذخيرهٔ زياد و همسان با بازيکنان اصلى دارد.

انواع دفاع يارگيرى

بر اساس فشردگى دفاعي، دفاع‌هاى يارگيرى به دو نوع ”دفاع يارگيرى فشرده - Tight man - to - man“ و ”دفاع يارگيرى با سوئيچ - Switching man - to - man“ تقسيم مى‌شوند. اين دو نوع دفاع را مى‌توان در منطقهٔ سه‌امتيازي، در نيمهٔ زمين و يا تمام زمين به‌کار گرفت. بهره‌گيرى از هر يک از اين انواع دفاعى و يا تعيين گستردهٔ دفاعي، بستگى به‌نظر مربى بر اساس نقاط قوت و ضعف تيم خود و مهاجمان دارد.


- دفاع يارگيرى فشرده :

در اين دفاع، فشار دفاعى و مسئوليت‌هاى فردي، بر روى تک‌تک مدافعان وجود دارد. مدافع يک مهاجم با مالک توپ، چنان از وى فشرده دفاع مى‌کند که امکان هرگونه ايجاد سد را از بين مى‌برد.


در دفاع يارگيرى فشرده، مدافع از قرارگيرى مهاجم در موقعيت دريافت پاس راحت و يا کسب امتياز، به‌شدت جلوگيرى مى‌کند.


در دفاع يارگيرى فشرده، مدافعان اقدام به تعويض يار دفاعى (سوئيچ) نمى‌کنند، مگر در شرايط کاملاً ضرورى.


در اين نوع دفاع رعايت موارد فهرست‌شده در زير ضرورى است:


کار خوب پاى دفاع، ”چک کردن مهاجم با دست - Body checking“، پيش‌بينى حرکات مهاجمان، هوشيارى و اصول دفاع فردى.


- دفاع يارگيرى با سوئيچ کردن :

۱. اين دفاع نياز به اجراء صحيح و کامل اصول دفاع فردى دارد.


۲. سوئيچ کردن در برخى شرايط کار مدافعان را آسانتر مى‌کند، اما توجه داشته باشيد که ”حالت تناسب دفاعي“ پيش نيايد و هر دو مدافع نسبت به مسئوليت‌هاى فردى خود به خوبى آگاه باشند.


۳. اين نوع دفاع موقعيت ريباند کردن بهترى را براى مدافعان فراهم مى‌کند.


۴. رعايت چند نکتهٔ کليدى زير در سوئيچ کردن اعضاء يک تيم، علاوه بر اصول ارائه شده در ”نکات ويژه در دفاع‌هاى دو نفري“، ضرورى است:


- با اعلام کلمهٔ ”سوئيچ“ از سوى مدافع مهاجم سدکننده، مدافع ديگر حتماً بايد يار دفاعى خود را تعويض کند. اين امر، در مورد ”بازگشت مدافعان به مسئوليت دفاعى اوليه“ نيز صدق مى‌کند.


- اگر در شرايطى با انجام ”سوئيچ“، ”حالت عدم تناسب دفاعي“ پيش آمد، نزديکترين مدافع سمت ضعيف حمله، يا مدافع يک مهاجم ضعيف و کم‌خطر، بايد ”اصل دفاع کمکي“ را به‌کار گيرد.


- مربى بايد در تمرينات بر روى اصول دفاع دو مهاجم در مقابل دو مدافع (سوئيچ) و اصول دفاع سه مهاجم در مقابل سه مدافع (دفاع هلپ) به‌شدت کار کند.