تجزيه و تحليل حرکت‌هاى سادهٔ دست از مفصل شانه

بالا آوردن دست از جلو

آوردن دست از جلو به بالا تا حد افقي، عضلات شرکت‌کننده: بخش قدامى دلتوئيد، بخش ترقوه‌اى سينه‌اى بزرگ، احتمالاً غرابى بازويى و بالاخره دو سر بازويى (سر کوتاه)، چون حرکت فوق با چرخش بالايى استخوان کتف همراه است. دو عضلهٔ دندانه‌اى بزرگ و ذوزنقه قسمت دو و چهار (به مقدار کم) در اين حرکت دخالت دارند.

اگر حرکت بالا آوردن دست از جلو ادامه يابد و تا به حد رسيدن به حالت عمودى در بالاى سر و حتى فراتر از آن برود (هايپرفلکشن) عضلات شرکت‌کننده همان عضلاتى که در بالا شرکت دارند خواهد بود. و اگر چرخش خارجى هم داشته باشد، تحت خارى و گرد کوچک نيز عمل مى‌کنند. در عضلات کمربند شانه، چون کتف چرخش بالايى مى‌يابد، باز دندانه‌اى بزرگ و ذوزنقه دو و چهار به ميزان انقباض خود (شکل زير) مى‌افزايند. در چنين حالتى کتف نيز به بالا کشيده مى‌شود که عضلات گوشه‌اى ذوزنقه يک و دو و متوازى‌الاضلاع نيز دخالت خواهند داشت.

به‌طور کلى عضلهٔ دالى بيشترين کار را در بالا بردن دست به‌عهده دارد، مجموع نيروى وارده توسط عضلات حدود N.m ۱۶۶/۷۷ است و سهم هر يک از عضلات به‌شرح زير مى‌باشد:

پايين آوردن دست از جلو

(چه با مقاومت و با سرعتى بيشتر از پايين کشيدن توسط نيروى جاذبه)

عضلات عمل‌کننده: بخش جناغى سينه‌اى بزرگ، گرد بزرگ (در حالى که مقاومت وجود داشته باشد) پشتى بزرگ (به‌خصوص در ۶۰ درجه مرحلهٔ پايين حرکت) و احتمالاً بخش خلفى دالى و سر دراز عضلهٔ سه سر. حرکت فوق (اکستنشن) از قوى‌ترين حرکات شانه است.

چنانچه دست در اين حرکت، چرخش داخلى داشته باشد عضلات تحت کتفي، گرد بزرگ، پشتى بزرگ و سينه‌اى بزرگ دخالت خواهند داشت.

برگشت چرخش بالايى و کشش بالايى کتف توسط عضلات کشيده شده انجام مى‌شود. ولى وقتى که مقاومتى در سر راه باشد، سينه‌اى کوچک، ذوزنقه بخش چهار، تحت ترقوه‌اى و متوازى‌الاضلاع فعال خواهند شد. همان‌طور که قبلاً ذکر شد در کشش بالايى بارفيکس آداکتورهاى کتف يعنى ذوزنقه دو، سه و چهار و متوازى‌الاضلاع به‌شدت منقبض مى‌شوند. در اين حرکت پايين‌کشنده‌هاى کتف يعنى سينه‌اى کوچک و ذوزنقه ۴ نيز انقباض دارند. در تمام شناها دست‌ها ابتدا به بالاى سر مى‌رود تا آب را بگيرد و به عقب بکشد و به‌همين علت گروه‌هاى عضلانى ذکر شده تقويت مى‌شوند.