مادهٔ ۳۳۴
هرگاه دو نفر با يکديگر برخورد کنند و در اثر برخورد کشته شوند هر دو سوار باشند يا پياده يا يکى سواره و ديگرى پياده باشد در صورت شبه‌عمد نصف ديهٔ هر کدام از مال ديگرى پرداخت مى‌شود و در صورت خطاءِ محض نصف ديهٔ هرکدام بر عاقلهٔ ديگرى است.
مادهٔ ۳۳۵
هرگاه دو نفر با يکديگر برخورد کنند و در اثر برخورد يکى از آنها کشته شود در صورت شبه‌عمد نصف ديهٔ مقتول بر ديگرى است و در صورت خطاء محض نصف ديهٔ مقتول بر عاقلهٔ ديگرى است.
تبصره:
هرگاه کسى اتفاقاً و بدون قصد به شخصى برخورد کند و موجب آسيب او شود خطاءِ محض مى‌باشد.
مادهٔ ۳۳۶
هرگاه در اثر برخورد دو سوار، وسيلهٔ نقليهٔ آنها مانند اتومبيل خسارت ببيند در صورتى‌که تصادم و برخورد به‌هر دو نسبت داده شود و هر دو مقصر باشند يا هيچ کدام مقصر نباشند هرکدام نصف خسارت وسيلهٔ نقليهٔ ديگرى را ضامن خواهد بود خواه آن دو وسيله از يک نوع باشند يا نباشند و خواه ميزان تقصير آنها مساوى يا متفاوت باشد و اگر يکى از آنها مقصر باشد فقط مقصر ضامن است.
تبصره:
تقصير اعم است از بى‌احتياطي، بى‌مبالاتي، عدم مهارت، عدم رعايت نظامات دولتي.
مادهٔ ۳۳۷
هرگاه دو وسيلهٔ نقليه در اثر برخورد با هم باعث کشته‌شدن سرنشينان گردند در صورت شبه‌عمد، رانندهٔ هريک از دو وسيلهٔ نقليه ضامن نصف ديهٔ تمام سرنشينان خواهد بود و در صورت خطاءِ محض عاقلهٔ هرکدام عهده‌دار نصف ديهٔ تمام سرنشينان مى‌باشد و اگر برخورد يکى از آن دو شبه‌عمد و ديگرى خطاء محض باشد ضمان برحسب مورد پرداخت خواهد شد.
تبصره:
در صورتى‌که برخورد دو وسيلهٔ نقليه خارج از اختيار راننده‌ها باشد مانند آنکه در اثر ريزش کوه يا طوفان و ديگر عوامل قهرى تصادم حاصل شود هيچ‌گونه ضمانى در بين نيست.
مادهٔ ۳۳۸
هرگاه شخصى را که شبانه از منزل وى خوانده و بيرون برده‌اند مفقود شود دعوت‌کننده ضامن ديهٔ او است مگر اينکه ثابت کند که ديگرى او را کشته است. و نيز اگر ثابت شود که به مرگ عادى يا علل قهرى در گذشته چيزى برعهدهٔ دعوت‌کننده نيست.
مادهٔ ۳۳۹
هرگاه کسى در معبر عام يا هرجاى ديگرى که تصرف در آن مجاز نباشد چاهى بکند يا سنگ يا چيز لغزنده‌اى بر سر راه عابران قرار دهد يا هر عملى که موجب آسيب يا خسارت عابران گردد انجام دهد عهده‌دار ديه يا خسارت خواهد بود ولى اگر اين اعمال در ملک خود يا در جائى که تصرف در آن مجاز است واقع شود عهده‌دار ديه يا خسارت نخواهد بود.