علی دانش، باستانشناس باسابقه وزارت فرهنگ و هنر، در پی فعالیت چندین سالهاش سرانجام در سال 1356 به دنبال یك حفاری موفق، به مجموعهای از آثار سفالین هزاره دوم پیش از میلاد دست مییابد. دانش كه از این كشف خود مسرور است به زودی خطر بزرگی را احساس میكند. یك تیمسار بازنشسته كلكسیونر، یك دلال عتیقهجات، یك صراف سرشناس و مدیر كل مركز باستانشناسی، به طرق مختلف سعی میكنند كه این مجموعه را در اختیار خود بگیرند و دانش را گرفتار مشكل میسازند. دانش كه میداند حفظ این مجموعه به اندازه كشف آن اهمیت دارد، علیرغم خطرات و مشكلاتی كه دارد، آثار سفالین را به دنبال خود به همه جا میكشاند تا بتواند نقطه امنی برای حفظ این میراث پیدا كند.