دکتر ̎ اشکوری̎ معتقد است که میتواند بیماران روانی را با روشهای اختصاصی خود (رفتار درمانی، خنده درمانی، تأتر درمانی) معالجه کند. او برای اثبات نظر خود جمعی از بیماران یک آسایشگاه روانی را انتخاب و کار خود را آغاز میکند. دکتر ̎قناعت̎ رئیس بیمارستان و ̎ذوالفقاری̎ معاون وی با تز دکتر اشکوری مخالف هستند. بیماران رابطه خوبی با دکتر اشکوری برقرار میکنند. دکتر اشکوری با تلاش بسیار و با اعتقاد کامل به علم و ابتکار خود موفقیتهائی هم به دست میآورد و به نتایجی دست مییابد که پزشکان قدیمی آنرا غیر ممکن میدانستند.