اِبْنِ رائِقه، ابوالحسن علی بن هبهٔالله بن عثمان بن احمد بن ابراهیم موصلی، محدث امامی در سدهٔ 4 و 5ق/10 و 11م. از احوال او چیزی دانسته نیست، اما او را از حافظان بزرگ حدیث و موثق شمردهاند (منتجب الدین، 109). بررسی مشایخ و راویان وی نشان میدهد که از معاصران سید مرتضی (د 436ق/1044م) و شیخ مفید (د413ق/1022م) بوده و از شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه قمی و علی بن احمد طبری آملی (نجاشی، 268، 269؛ ابن رستم طبری، 195) روایت کرده است. کسانی که از او روایت کردهاند عبارتند از: عبدالرحمان بن احمد مفید نیشابوری (منتجبالدین، 110) و ابوالفرج محمد بن علی کاتب (نجاشی، همانجا).3 کتاب به ابن رائقه منسوب است: المتمسک بحبل آل الرسول: الانوار فی تاریخ الائمهٔ الابرار و الیقین فی اصول الدین (منتجب الدین، 109-110).