آب نار
آب نار. [ ب ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به آب انار شود.
آب نار. [ ب ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به آب انار شود.
آب نارنج . [ ب ِ رَ / رِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آبی که از فشردن نارنج حاصل کنند.
آب نبات . [ ب ِ ن َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قسمی حلوا و شیرینی :
چه شیوه میکندآب نبات با دل ما
که بر طبقچه ٔ شمشاد و کاسه ٔ حلبی است .
آب نشاط. [ ب ِ ن َ / ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مذی . (زمخشری ) (ربنجنی ). || نطفه .
آب نمک . [ ب ِ ن َ م َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آب آمیخته با نمک که در آن ماهی و پاره ای گوشتها و بعض حبوب و بُقول را از فساد و تباهی نگاه دارند، و آن را نمکاب نیز گویند.
آب نوشادری . [ ب ِ دُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آب معدنی که در آن بطبع نوشادر باشد.
آب نی شکر. [ ب ِ ن َ / ن ِ ش َ / ش ِ ک َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عسل القصب . (تحفه ).
آب هندوانه . [ ب ِ هَِ دِ ن َ / ن ِ ] (ترکیب اضافی ،اِ مرکب ) آبی که از فشردن مغز هندوانه حاصل کنند.
آب و آش . [ ب ُ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) خوردنی های پخته .
آب و جارو کردن . [ب ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) روفتن بجاروب با آب پاشیدن .
آب و رنگ . [ ب ُ رَ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) سپیدی و سرخی در چهره ورونق و جلا: خوش آب و رنگ . بد آب و رنگ :
حواصل چون بود در آب چون رنگ
همان رونق در او از آب و از رنگ .
آب و رنگی . [ ب ُ رَ ] (ص نسبی ) در اصطلاح نقاشان ، نقشی بالوان . مقابل سیاه قلم .
آب و گل . [ ب ُ گ ِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) خانه . بنا. زمین .
- آب و گلی در جایی داشتن ؛ خانه یا مزرعه ای را در آنجا دارا بودن .
- از آب و گل درآمدن یا درآوردن ؛ بسن رشد و بلوغ یا نزدیک به آن رسیدن یا رسانیدن .
|| گاه آب و گل گویند و مراد آب و خاک است :
گر خود از اصل بنگریم او را
آب و گل مادر و پدر باشد.
آب و هوا. [ ب ُ هََ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) کشور. اقلیم . || سقم یا صحت مربوط به آب و هوای ناحیتی .
آب یخ . [ ب ِ ی َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آبی که در آن یخ افکنده و سرد کرده باشند.
آب آسیا. (اِ مرکب ) آسیا که بزورِ آب گردد.
آب آشنا. [ش ْ / ش ِ ] (ص مرکب ) آنکه شناوری داند. آنکه معرفت بسباحت دارد. سباح . شناگر. (فرهنگ اسدی ) :
کسی کاندر آب است و آب آشناست
از آب ار چو آتش بترسد رواست .
آب آهنج . [ هََ ] (نف مرکب ) آب آهنگ .
آب آهنگ . [ هََ ] (نف مرکب ) آدمی یا ستوری که آب از چاه و جز آن برکشد. آبکش . آب آهنج :
کرده شیران حضرت تو مرا
سرزده همچو گاو آب آهنگ .
آب آورد. [ وَ ] (ن مف مرکب ، اِ مرکب ) آب آورده . خاشاک و جز آن که دریا یا رود و یا سیل با خود آرد و آن را عرب جفاء (صراح ) و جفال و حمیل گویند.
آب آورده . [ وَدَ / دِ ] (ن مف مرکب ، اِ مرکب ) آب آورد :
دوش ازبرای مطبخش هیزم ز مژگان برده ام
گفت از کجا آورده ای خاشاک آب آورده را.
آب استه . [ ] ( ) و اندر نواحی وی [ قصبه ٔ پریم در جبل قارن ] چشمه های آبست که بیک سال اندر، چندین بار بیشترین مردم این ناحیت بدانجا شوند، آب استه با نبید و رود و سرود و پای کوفتن و آنجا حاجتها خواهند از خدای و آن را چون تعبدی دارند و باران خواهند بوقتی که شان بباید. (حدودالعالم ). معنی آب استه در این عبارت ظاهر نیست و در فرهنگها نیز یافته نشد و اگر تصحیف و تحریفی در کلمه نباشد شاید معنی ناشتا و پگاه و شبگیر یا تشنه دهد.
آب افتاده . [ اُ دَ / دِ] (ن مف مرکب ) میوه ٔ نیم رَس . || متاعی در آب دریا یا رود تر شده و رنگ بگردانیده و زیان دیده .
آب انبار. [اَم ْ ] (اِ مرکب ) خانه ای در زیر قسمتی از بنا حفر کرده ذخیره کردن آب را. || پارگین . (ربنجنی ). || آبدان . آبگیر. تالاب . مصنع. بَرْخ .
آب انبار. [ اَم ْ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه کازرون ببوشهر میان راهدار و برازجان در 1109100 گزی طهران .