بخشهای مختلف اقتصادی

صنعت توريسم

تونس به‌دليل دارا بودن مرز ساحلى درياى مديترانه مورد توجه جهانگردان قرار گرفته و در ميان صنايع اين کشور صنعت توريسم پيشرفت درخشان و قابل توجهى نموده؛ به‌طورى‌که مى‌توان از اين حيث براى ساير کشورهاى در حال توسعه يک نمونه باشد.

جهانگردى يکى از مهم‌ترين منابع درآمد تونس محسوب مى‌شود. غير از هتل‌هاى بزرگ و زيبا که در ساحل درياى مديترانه قرار دارد، چندين دهکدهٔ مخصوص استفاده از تعطيلات و متل‌هاى مخصوص جوانان نيز خارجيان را به تونس جلب مى‌کند. شمار جهانگردان خارجى در تونس (در سال ۱۹۶۱) از رقم ۴۶،۱۰۰ نفر به ۴۱۰،۷۰۰ نفر (در سال ۱۹۷۰) بالغ گشته و تقريباً ۱۰ برابر شده است و هم‌اکنون از چهار ميليون فراتر رفته است. درآمد توريسم در سال ۱۹۷۰ به ۲۹ ميليون دينار بالغ گشته، در صورتى‌که در سال ۱۹۶۹ در حدود ۲۶ ميليون دلار بوده است. سال به سال درآمد توريسم اضافه شد و در حال حاضر مبلغ قابل توجهى عايد تونس مى‌گردد. اکثر توريست‌هائى که به تونس وارد مى‌شوند از کشورهاى اروپائى به‌ويژه آلمان، فرانسه و انگلستان است. صنعت توريسم عامل عمده‌اى در جهت تبادل افکار و فرهنگ‌ها به‌شمار مى‌رود و باعث مى‌شود آداب و رسوم ملت‌ها براى يکديگر شناخته شود و عامل مهمى براى پيوند و نزديکى آنها به‌حساب آيد.

توريسم در تونس در سال‌هاى اخير به يک صنعت واقعى و منبع درآمد مهم بدل شده است. مسئلهٔ توريسم و ساختن هتل براى منظور با الهام از استعمارگران فرانسوى در سال ۱۹۶۲ در تونس آغاز شد. برنامه‌ريزان اقتصاد تونس تصميم گرفتند از سواحل اين کشور (ماسه نرم و خورشيد) حداکثر استفاده را بنمايند. به همين منظور پانصد ساختمان توريستى در سه دهه ساخته شد و تعداد تخت‌ها ۳۰ برابر شد؛ يعنى از ۴ هزار به ۱۳۵ هزار در سال ۱۹۹۲ افزايش يافت. در سال ۱۹۹۲ چهار ميليون توريست به تونس سفر کردند. آمار توريست‌ها در سال ۱۹۶۲ کمتر از ۱۰۰ هزار نفر بوده است.

در سال ۱۹۹۲ درآمد ارزى از اين طريق يک ميليارد دينار بوده است. صنعت توريسم در سال ۱۹۸۷ به‌عنوان اولين منبع توليد ارز جانشين نفت شد و در سال ۱۹۹۰ توسط بخش نساجى از مقام اول کنار زده شد. در حال حاضر ردهٔ دوم تأمين ارز اين کشور را دارا مى‌باشد.

اين بخش کاملاً وابسته به خارج مى‌باشد. به همين دليل خيلى ضربه‌پذير است. در سال ۱۹۹۱ به‌دنبال جنگ خليج‌فارس که در جريان آن به لحاظ موضع تونس، کشورهاى عرب خليج‌فارس و اروپائى از تونس ناراضى شدند اين بخش ضربه شديدى ديد و هتل‌هاى تونس ۳/۱ مشتريانشان را از دست دادند. لذا، اين امر باعث بروز مشکلات عديده‌اى در اقتصاد کشور گرديد. هدف تونس درآمد ارزى ۶/۱ ميليارد دينار در سال ۱۹۹۶ از اين بخش مى‌باشد.

اقتصاد تونس در (۱۹۹۲)، سال نسبتاً خوبى را با نرخ رشد ۸% پشت سرگذاشت. اقتصاد تونس را مى‌توان به سه بخش مجزا کرد: ۱- کشاورزى ۲- صنعت ۳- توريسم. کشاورزى در تونس که بيشتر در مناطق شمالى به لحاظ مساعد بودن خاک سودده مى‌باشد هر سال متکى بر مقدار بارانى است که از آسمان مى‌بارد و به‌دليل عدم کنترل آب باران و ناکافى بودن ذخائر زمينى و زيرزمينى در سال‌هائى که مقدار باران در کشور کم باشد تأثير مستقيمى بر کشاورزى و اقتصاد اين کشور برجاى گذاشته است.

صنعت و توريسم نيز که دو منبع ديگر تأمين ارز مى‌باشند وابسته به خارج بوده و با تحولات جهان و منطقه نوساناتى به خود مى‌بينند.

مهم‌ترين منابع تأمين ارز

۱. نساجى و چرم

۲. توريسم

۳. نفت و مشتقات آن

۴. کود شيميائى و فسفات

۵. درآمد کارگران تونسى مهاجر

۶. روغن زيتون.

جدول صادرات تونس در سال ۱۹۹۱

جدول واردات تونس در سال ۱۹۹۱