جمعيت، ترکيب و پراکندگى آن

- جمعيت کره شمالي، بر پايه آمار تخمينى سازمان ملل‌ متحد در ميانه سال ۱۹۹۸ بيش از بيست و دو ميليون و ششصد هزار تن بوده است.

براساس برآورد سال ۱۹۹۰ در حدود ۸/۵۹ درصد مردم در شهرها و ۲/۴۰ درصد در روستاها زندگى مى‌کنند. ۳۶/۴۹ درصد مردم اين کشور مرد و ۶۴/۵۰ درصد زن مى‌باشند. بر پايه آمار داده شده ترکيب سنى جمعيت، چنين است:

گستره و جمعيت

جدول زايش و مرگ (بر پايه تخمين‌هاى سازمان ملل، ميانگين سالانه)

اميد به زندگى (بر پايه تخمين‌هاى سازمان ملل در سال‌هاى ۹۵ - ۱۹۹۰) ۸/۷۰ سال (مردان ۷/۶۷ و زنان ۹/۷۳ سال)

ديگر اطلاعات جمعيتى به شرح زير مى‌باشد:

- روى‌هم‌رفته مرگ و مير کودکان ميان سال‌هاى ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۵، ۳۷ درهزار بوده که در سال‌هاى ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۵ به ۵/۵ درهزار کاهش يافته است.

- بارورى زنان در ۱۹۹۰ نزديک به ۵/۲ درهزار بوده است.

- مهم‌ترين عامل‌هاى مرگ و مير، بيمارى‌هاى قلبي، سرطان، بيمارى‌هاى گوارشى و تنفّسي، تصادف، مسموميت‌ها و بيمارى‌هاى انگلى بوده‌اند.

کنترل جمعيت

کره شمالى چند راه را براى کنترل جمعيت در پيش گرفته است.

دولت براى جلوگيرى از زايش فرزندان ناقص‌الخلقه زنان باردار را در ماه‌هاى نخست باردارى آزمايش پزشکى مى‌کند و اين آزمايش‌ها تا زمان زايش ادامه مى‌يابند و چنانچه نشانه‌اى از غيرطبيعى بودن جنين ديده شود، آن را سقط مى‌کنند.

همچنين دولت از رشد جمعيت شهرى به‌ويژه در پايتخت جلوگيرى مى‌کند کسانى‌که بخواهند از پيونگ يانگ ديدن کنند بايستى پيشتر از پليس اجازه ورود دريافت دارند. دانشجويان و کارکنان دولت در صورت نياز مى‌توانند اجازه موقت ۶ تا ۱۲ ماهه دريافت دارند و اگر لازم شد، مى‌توانند آن را تمديد کنند. در اين زمينه کنترل خيابانى از سوى بازرسان ويژه صورت مى‌گيرد که به کنترل مدرک‌هاى مربوطه مى‌پردازند.