برگرفته از کلارک و ويتال، ۱۹۸۹
در هر سه مهارت دويدن، لىلى کردن و پريدن ، حرکات بنيادى گام، لىلى يا جهش وجود دارد. يورتمه رفتن و سُر خوردن شامل يک گام با يک پا، سپس يک جهش - گام با پاى ديگر است. يک پا هميشه کار هدايت را با برداشتن يک گام انجام مىدهد. تفاوت بين يورتمه رفتن و سُر خوردن در جهت حرکت است. در حرکت يورتمه فرد به جلو حرکت مىکند ولى در سُرخوردن حرکت به طرفين انجام مىگيرد. سکسکه دويدن شامل يک گام و يک لى با يک پا است که بهطور متناوب انجام مىگيرد: گام - لى (با پاى راست)، گام - لى (با پاى چپ) و به همين ترتيب ادامه مىيابد. حرکت در اين الگو معمولاً رو به جلو است
ويژگىهاى الگوهاى مقدماتى مهارت. تلاشهاى ابتدائى که کودکان در اين مهارتها مىکنند معمولاً ناهماهنگ و ناموزون است، همانطور که در تصوير زير نشان داده شده است. به ندرت دستها در پرتاب بدن به جلو و بالا درگير هستند. کودکان بهمنظور حفظ تعادل ممکن است دستها را در وضعيت دفاعى و سفت جلو و بالاى بدن يا در کنار و خارج بدن نگه دارند. طول گام آنها کوتاه است و کاملاً با کف پا به زمين فرود مىآيند. چرخش تنه بسيار کم است و آنها ممکن است بيش از اندازهٔ لازم از زمين ارتفاع بگيرند. در تلاشهاى ابتدائى کودکان براى حرکت يورتمه، پاى عقب ممکن است جلوتر از پاى هدايتکننده به زمين فرود آيند.
الگوهاى پيشرفتهٔ مهارت. کودکان ماهر در مهارتهاى يورتمه رفتن، سُر خوردن و سکسکه دويدن، حرکات آنها موزون و آرام است (تصوير زير). موارد زير ويژگىهاى ماهرانهٔ اين مهارتها هستند:
- براى حفظ تعادل به حرکت دستها نيست
- در مهارت سکسکه دويدن، حرکت دستها در جهت مخالف پاى مقابل و بهطور موزون انجام مىگيرد و به اين ترتيب توليد نيروى حرکت مىکند
- کودک به هنگام يورتمه رفتن مىتواند از دستها براى انجام کار ديگرى مثل دست زدن استفاده کند
- فرود با پاشنه و سپس پنجه يا فرود با پنجه بيشتر رايج است
- مفصل زانوها با خم شدن در لحظهٔ فرود وزن بدن را حمايت مىکنند. سپس در لحظهٔ کندن بدن از زمين، بهويژه وقتى حرکت توسط کودک سريع انجام مىگيرد، باز مىشوند