اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران
- موضوع
- اقتصاد و تجارت
- واژه نامه
- فرهنگ گمرک و تجارت
- واژه فارسی
- اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران
- واژه انگلیسی
- توضیحات
- اتاقی که طبق مصوبۀ قانونی سال ۱۳۴۸ در تهران به‌جای اتاق صنایع و معارن ایران و اتاق بازرگانی تهران تشکیل شد و دارای شخصیت حقوقی و استقلال مالی است. این اتاق در تهران و شهرستان‌ها دارای شعبه است. پیشینۀ تاریخ تشکیل «اتاق بازرگانی» در ایران به سال ۱۳۰۱ هجری قمری باز می‌گردد که تجار پایتخت و ولایات توانستند به زعامت حاج محمد حسن امین الضرب «مجلس وکلای تجار ایران» را بنیان نهند. این مجلس که با شرکت «رؤسا و ریش‌‌سفیدان» برگزیده تجار تشکیل شده بود و اساسنانه ای نیز به‌‌عنوان «کتابچه عرایض مجلس وکلای تجار ممالک محروسه ایران» داشت به زودی با مخالفت شدید علما و حکمرانان روبرو شد و از هم پاشید. در ۱۳۰۹ قانون تأسیس «اتاق‌های تجارت» به تصویب رسید که مهمترین وظایف آن عبارت بود از تهیه و ارسال هرگونه نظریات و اطلاعات تجاری مورد نیاز به دولت ، اظهارنظر دریاره قوانین تجاری و اوضاع تجاری و صنعتی حوزه مربوط و... . اتاق‌های تجارت تا۱۳۲۱ در تهران و شهرستان‌ها فعالیت داشتند ، ولی در این سال طبق مصوبۀ قانونی جای خود را به «اتاق‌های بازرگانی» با وظایف مشابه دادند. در سال‌‌های ۱۳۳۱ و ۱۳۳۳ نیز قوانینی در این زمینه به تصویب رسید. به موازات فعالیت اتاق‌های بازرگانی ، «اتاق صنایع و معادن ایران» نیز در آذرماه ۱۳۴۱ به‌‌منظور کمک به توسعه و پیشرفت صنایع و تشویق بهره‌برداری از معادن و بهبود محصولات صنعتی و معدنی کشور و همچنین ایجاد همکاری میان صاحبان صنایع و معادن تشکیل شد. در ۱۳۴۸ دو اتاق مذکور در یکدیگر ادغام شدند و «اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران» را تشکیل دادند. وظایف عمده این اتاق که تاکنون فعالیت داشته عبارت است از: ایجاد هماهنگی و همکاری بین بازرگانان و صاحبان صنایع و معادن ، همکاری مشورتی با دستگاه‌های دولتی در امور بازرگانی و صنایع و معادن ، انجام مطالعات لازم برای توسعه امور بازرگانی و صنعتی و معدنی ، اقدام به تشکیل و اداره نمایشگاه‌ها و بر پایی کنگره‌ها و شرکت در مجامع مربرط در داخل و خارج کشور و ... . تا۱۳۵۸ هیئت‌های رئیسۀ این اتاق‌‌ها از سوی بازرگانان و صاحبان صنایع و معادن ، تحت نظارت دولت انتخاب می‌شدند ، لیکن در این سال مقرر شد که این هیئت‌ها از سوی وزرای بازرگانی ، امور اقتصادی و دارائی و صنایع و معادن برگزیده شوند. در ۱۳۵۹ طبق مصوبه شورای انقلاب ، وزرای بازرگانی و صنایع و معادن اجازه یافتند تا تعدادی از اعضاء هیئت‌های رئیسه را همراه با دیگر اعضاء منتخب ، از سوی بازرگانان و صاحبان صنایع و معادن منصوب کنند.