لباس زنانه
نوع لباس در شهرستان زنجان به‌ويژه لباس زنانه در ضمن سادگي، بسيار زيبا و متنوع است، آنچه که عموميت دارد اينکه براى سر، از سه نوع پوشش استفاده مى‌شود.
ابتدا پارچه‌اى به نام پوشن موى سر را با قوس پيشانى به‌طور محکم محافظت مى‌نمايد، سپس ابزار دومى که به جهت حافظت پوشن مورد استعمال است چنه التي (زير چانه) نام دارد که خود از سکه‌هاى قلابدار به‌هم پيوسته يا منجوق رنگارنگ تشکيل شده و زير جانه تا فرق سر پيچيده مى‌شود. پوشش سوم به نام ياشماق (روسري) است که براى پوشش دهان، چانه و گردن استفاده مى‌شود.
پوشش بالاتنه، ابتدا جليزقا (جليقه) است که بدون آستين است، نوع آستين‌دار اين پوشش که يل نام دارد، مورد استفاده متمولين است. زير جليزقا پوششى به نام کوبنگ وجود دارد که اندکى بلندتر از جليزقا است و اين پوشش از طرح‌هاى الوان و رنگ‌هاى گرم انتخاب مى‌شود، زير کوبنگ پوششى به نام تومان وجود دارد که خود بر دو نوع است، تومان بلند شليته نام دارد که معمولاً مورد استفادهٔ گروه سنى ۴۰ سال به بالا است و تومان کوتاه که قصّا تومان نام دارد مورد استفادهٔ جوانان است.
پوشش پائين تنه، شلوار نام دارد که معمولاً از پارچهٔ تيره رنگ و ضخيم انتخاب مى‌شود، شلوار ديگرى تحت عنوان نيم‌ساق وجود دارد، از اين شلوار در مهمانى‌ها و مسافرت‌ها استفاده مى‌شود که در قسمت پا به جوراب مجهز است که نوعى جوراب شلوارى است.
تزئينات زنانه عبارتند از:
انگشتر، النگو و بويماق که خود از سکه‌هاى پول قلابدار از تار منجوق آويزان شده و از چند رديف تشکيل شده است. ناگفته نماند که چنه آلتي (زيرچانه) نيز ضمن داشتن عملکرد خاص، نوعى عنصر تربيتى است.
لباس مردانه
شامل کت و شلوار معمولى است، تنها پوشش سر، که کچه بورک (کلاه نمدي) نام دارد براى مردان اجبارى و از اهميت خاصى برخوردار است و عدم استفاده از آن نوعى بى‌حرمتى به جامعه تلقى مى‌شود.
قبل از ورود کفش‌هاى پلاستيکي، سه نوع کفش با عملکرد جداگانه رايج بوده است کفش‌هائى از نوع چارق و گيوه براى کارهاى روزانه و کفش دوبندى جهت مهمانى‌ها و مسافرت‌ها مورد استفاده قرار مى‌گرفته است.