ميان مازندرانى‌ها و گيلانى‌ها اختلاف زياد نيست. اما مازندرانى‌ها از نظر جسمى مردانه‌تر هستند. چون تابستان‌ها را در کوهستان به‌سر مى‌برند.
عدهٔ سادات در مازندران زياد است. پس از شهادت حضرت رضا (ع) بعضى از منسوبان آن به مازندران پناهنده شدند. هنگامى‌که يحيى ابن عمر ابن يحى ابن حسين در کوفه شوريد و ميان زنديه ادعاى امامت کرد، برخى از سادات که در جنگ همراه او بودند. پس از دستگير شدن يحيي، به مازندران و ديلمان گريختند و به رياست سيدحسين ابن زيد، از سادات علوى و بنى‌هاشم، از حجاز و سوريه و عراق دسته‌دسته به طبرستان آمدند و اين‌کار در زمان امراى بعدى خاندان علوى نيز دوام داشت.
علاوه بر ساکنان بومى و طوايف محلي، قبيله‌هاى ديگرى در سراسر مازندران پراکنده هستند: خواجه‌وندها، عبدالملکى‌ها، لک‌ها، گرايلى‌ها، اصانلوها، بلوچ‌ها، افغان‌ها و کردها، که در دوران‌هاى مختلف به‌وسيلهٔ پادشاهان ايران به صفحات مازندران کوچانيده شده‌اند. اين گروه‌هاى مختلف چنان با اهالى درهم آميخته‌اند که بازشناختن آنها از ديگران غيرممکن است. غير از کردها و عدهٔ کمى از ترک‌ها، همه ايشان زبان اصلى خود را از ياد برده و زبان طبرى را آموختند.
عبدالملکى‌ها در دره گز بودند. سپس به شيراز و بعد از آن به شهريار کوچ داده شدند. آغامحمدخان ايشان‌را به نور فرستاد و آنان چهل سال در آنجا ماندند. اما ميرزا آقاخان نورى در سال ۱۲۷۲ هـ.ق ايشان را از اردلان و گروس به مازندران‌غربى آرود تا به کمک عبدالملکى‌ها، تهران را از شورش و اغتشاش شمال محفوظ نگاه دارد. لک‌ها بيشتر در کلاردشت ساکن هستند.
گرايلى‌ها را آغامحمدخان از کالپوش آورد و در اندرود و مياندورود و قراطغان جا داد و همه مانند اصانلوها، ايشان نيز ترک‌نژاد هستند. صد و پنجاه خانوار اصانلو نيز بامر آغامحمدخان به سارى و دهات اطراف آن کوچانيده شد. عدهٔ کمى طالش در کلت قراطغان و عده ديگرى در حوالى عمارات سلطنتى سابق مازندران و در ناحيهٔ تنکابن و عدهٔ کمى قوى حصارلو هم در تنکابن سکنى گزيدند. از ايل قاجار نيز عده‌اى را در مازندران مى‌توان ديد. در حدود سى چهل خانوار بلوچ از بلوجستان به سارى آمده‌اند اما اثرى از آنها باقى نيست. از افغانى‌ها طايفهٔ غلجائى در قره‌تپه هستند. نادرشاه آنان‌را به مازندران آورده بود. اما آنان پس از نادر به حدود کوگلان رفتند و آغامحمدخان دوباره ايشان‌را بازگردانيد
قبيله‌هاى کرد جهان‌بيگلو و مدانلو نيز در مازندران آمده‌اند. قبيلهٔ مهم ديگر ترک به نام عمرانلو نيز در گلوگاه بودند. عده کمى از اعراب را آغامحمدخان به مازندران آورد.
برخى خانواده‌هاى گورد، بنگاشي، بربري، کراچى و کولى نيز در مازندران کوچانيد. عدهٔ کمى باقى مانندند. تعداد کمى از کليمى‌ها در مازندران به‌سر مى‌برند.