جلگه‌هاى ميان دره‌اى لرستان در تابستان گرم و در زمستان معتدل است. اعتدال هواى کوهستان و مراتع فراوان آن و ملايمت هواى جلگه‌هاى جنوبى و مرتفع در زمستان سيب گسترش زندگى کوچ‌نشينى در اين استان گرديده است. استان لرستان مأمن و مسکن ايلات بيرانوند، حسنوند، زلقي، پائي، مير، سادات، مميوند، سگوند و ترکاشوند مى‌باشد. که بنا به مقتضيات طبيعى اين سرزمين به زندگى کوچ‌نشينى و معيشت دامدارى خو گرفته‌اند.
در ۱۳۶۶ عشاير دوره ييلاقى استان لرستان حدود ۱۱۰،۰۰۰ نفر و عشاير قشلاقى آن حدود ۸۰،۰۰۰ نفر بود. در اين استان ۹ ايل و ۱۳ طايفه مستقل به زندگى کوچ‌نشينى ادامه مى‌دهند.
ايلات و عشاير مستقر در لرستان تابستان‌ها را در مناطق اشترانکوه، قليانکوه، مناطق اليگودرز، بخش‌هاى زاغه، چغلوندي، الشتر، دلفان، کوه کاکاشرف و کوه‌دشت مى‌گذرانند.
مناطق قشلاقى عشاير لرستان سرطرحان، طرحان، جايدر، حسينيه، سيمره، چغلوندي، بخش لالي، سرتخت و دزفول مى‌باشد.
عشاير لرستان از طوايف قديمى لر ايران هستند و با گويش لرى سخن مى‌گويند. و اکثريت آنها در حال اسکان هم به دامدارى مى‌پردازند. زندگى دامدارى و کشاورزى را درهم آميخته‌اند. علاوه بر کشاورزى و دامدارى از ميوه‌هاى جنگلى و سبزى‌هاى کوهستانى مخصوصاً ميوه بلوط استفاده مى‌کنند صنايع دستى آن مخصوصاً قالى‌بافي، جاجيم، گليم، پته، نمد و بافت سياه‌چادر. از اهميت فراوانى برخوردار است.