ايل طيبى
عشاير وابسته به اين ايل در منطقه کهکيلويه و بخش طيبى سردسير و گرمسير به‌سر مى‌برند. گروهى از جمعيت کوچ‌رو اين ايل به حوالى بهبهان مى‌کوچند. جمعيت عشاير کوچنده آن در ۱۳۶۶ حدود ۱۸،۰۰۰ نفر بود.
ايل باشت‌بابوئى
بيشتر عشاير وابسته به اين ايل در شرق شهرستان گچساران به‌سر مى‌برند و تعداد کمى از آنان در مناطق کوهستانى مى‌کوچند. جمعيت عشاير کوچنده اين ايل در ۱۳۶۶ حدود ۳۶۰۰ نفر بود.
ايل چرام
بيشتر عشاير اين ايل ساکن گشته و بخشى از آنها در مرکز استان به کوچ‌روى ادامه مى‌دهند. جمعيت عشاير کوچنده اين ايل در ۱۳۶۶ بيش از ۶۵،۰۰۰ نفر بود.
ايل بهمئى
بيشتر عشاير تابع اين ايل کوچ‌رو هستند و به دو بخش بهمئى احمدى و بهمئى محمدى در منطقه شمالى به کوچ‌روى مى‌پردازند و قسمتى از سال را در خوزستان مى‌گذرانند. جمعيت عشاير کوچنده اين ايل در ۱۳۶۶ بيش از ۲۰،۰۰۰ نفر بود.
ايل دشمن زيارى
عشاير و طوايف اين ايل در منطقه کهکيلويه به‌سر مى‌برند و بيشتر کوچ‌رو هستند. جمعيت عشاير کوچنده اين ايل در ۱۳۶۶ حدود ۱۰،۰۰۰ نفر بود. ايلات استان بويراحمد و کهکيلويه شامل ۷ ايل و طوايف متعدد است که عشاير ييلاقى آن حدود ۱۱۲،۰۰۰ نفر و عشاير قشلاقى حدود ۱۰۱ هزار نفر بود به زبان لرى سخن مى‌گويند و شعبه‌هاى گوناگونى دارند. کشاورزى نيز در زندگى آنان داراى اهميت است.
ايل گشتاسبى‌ها
اين طايفه از سه شاخهٔ گشتاسبي، ميراحمدى و نيازى تشکيل مى‌شدند و هر سه تيره جزء ايل دشمن‌زيارى بوده‌اند. در يک سند تاريخى انتقال نامهٔ ارضى مربوط به سال ۱۰۶۸ هـ.ق همين خاندان نام اين طايفه گشتاسبى‌رود آمده است. حسينى مؤلف رياض‌الفردوس نام اين طايفه گرشاسبي و جزء طوايف مستقل ممسنى چرام بلاد شاپور ياد مى‌کرده است.
الياسى‌ها
در فارسنامهٔ ناصرى سردودمان کلانترى طايفهٔ الياسى فريدون خان الياسى از تيرهٔ شيرمحمدي... ياد مى‌شود. او پس از سال‌ها جنگ با طايفهٔ گشتاسبى توانست ايل خود را مجزا کند و بر آن طايفه به‌عنوان خان ايل الياسى کلانترى نمايد.
شجره‌نامهٔ اين خانواده يعنى خاندان کلانترى الياسى چنين است: الياس فرزند دشمن‌زار، کى ملک احمد فرزند الياس، حاجى ملک حسين فرزند قايد ملک، عبدالرضا فرزند ملک حسين، على صالح فرزند عبدالرضا، رحيم خان فرزند على صالح و فريدون خان فرزند رحيم خان.
ايل نوئى
مؤلف تاريخ گزيده از طايفهٔ نوائى (نوئي) نام مى‌برد که از پيوستگان حشم و طوايف کردان جبل‌السماقى خاندان اتابکان لرستان بزرگ بوده‌اند.
در سند تاريخى ديگرى مربوط به دوران شاه عباس دوم صفوى که در خاندان خوانين دشمن زيارى کهکيلويه موجود است نام طايفهٔ نوئى و محله لرستانى نوئى‌ها در شهر قديم دهدشت آمده است.
در رياض‌الفردوس حسينى تأليف سال ۱۰۸۲ قمرى از دو تيرهٔ مستقل نوئي:
طايفه دلاورى و زيلائى در شمار طوايف چهارده‌گانهٔ ممسنى بلاد شاپور نام برده شده است.
ايل بهمئى گرمسيرى
شاخه‌اى از خاندان خليل خان از قسمت بهمئى سردسير جدا شدند و ايل بهمئى گرمسيرى يا احمدى را حدود سال ۱۳۶۵ قمرى در ولايتى که قبلاً به ايلات کرائي، ممبيني، آغاجرى و سولکى (سروستاني) و غيره تعلق داشت تشکيل دادند و محمدحسين خان پسر خليل خان در رأس قرار گرفت.