در اين استان حدود ۲۳ ايل و ۴۱ طايفه مستقل با جمعيتى بيش از ۱۰۶ هزار نفر در دوره ييلاقى و ۱۰۱ هزار نفر در دوره قشلاقى به زندگى ايلاتى سرگرم هستند عشاير استان کرمان کوچ‌رو و نيمه‌کوچ‌رو هستند و تابستان‌ها را در مناطق کوهستانى چهار گنبد، خانه سرخ، کوه پنج‌پاريز، اردستان، کيگان، برزخ، بزنجان، رودبار، کوهستان‌هاى ساردوئيه، جيرفت، قلعه گنج، کندر، کهنوج، نودژ، قنات ميرزا و کوه‌هاى بشاگرد به‌سر مى‌برند.
بيشتر ايلات کوچ‌رو در مناطق سيرجان، جيرفت، و بافت قرار دارند. آنان هنگام کوچ مسيرهاى طولانى را مى‌پيمايند و گاهى اوقات ۴۵۰ کيلومتر طول کوچ دارند.
بيشتر عشاير کرمان در کنار دامدارى به کشاورزى سرگرم هستند و بخشى از مصرف خود را کشت و برداشت مى‌کنند. عشاير بومى استان در مناطق جيرفت و بم اغلب نيمه‌کوچ‌رو هستند و طوايف بلوچ را شامل مى‌گردند. محدوده ييلاق و قشلاق آنها کم است. چه از نظر اقتصادى در فقر نسبى مادى به‌سر مى‌برند. کشاورزى ميان آنان رواج دارد.
ايلات معروف شيهکي، جلالى در منطقه بم، ايلات کودري، مهني، جاويدان، کجمي، آسيابر، راهى‌مارچي، جبالبارزى و جرجندى در منطقه جيرفت به‌سر مى‌برند.
هم‌چنين عشاير افشار، قرائي، غربا، خراساني، ميمندي، لري، کوه‌پنجي، رائيني، بچاقچى و تعدادى ديگر طوايف مستقل در منطقه سيرجان به زندگى ادامه مى‌دهند.
منطه کهنوج:محل ييلاق و قشلاق ايلات جبال بارزي، نوشادي، سرحدي، ورمشکي، نمدادي، کماچي، بزسفيد، شهرياري، پشموکى و لرطياري، مولائي، سليماني، رودبارى و بوهوت است و منطقه بافت نيز مأمن طوايفى از از ايلات افشار، پشت‌کوهي، رائيني، مرى و آئينه‌اى مى‌باشد. گذران زندگى عشاير استان کرمان در مناطق مهند، پاقلعه و شهر بابک اسکان يافته و در حال حاضر نزديک به دو‌سوم جمعيت عشايرى در حال کوچ هستند. به زبان فارسى و گويش‌هاى محلى سخن مى‌گويند. تيره‌هائى از اين عشاير به زبان ترکى و بلوچى سخن مى‌گويند.