شهر سوخته (در استان سيستان و بلوچستان) در هزاره سوم و هزاره دوم ق.م يکى از سکونتگاه‌هاى واقع در نيمهٔ شرقى ايران بود. علاوه بر اشياء سفالى و ساير آثار بادوام، اجناس و اشياء بسيارى شامل سبد، پارچه، حشرات، ناخن و مو يافت شد...
اين شهر ميان سال‌هاى ۳۲۰۰ تا ۲۱۰۰ ق.م فعال بود و آنگاه در پى حادثه‌اى دستخوش آتش‌سوزى شد و از فعاليت باز ايستاد... علاوه بر کشاورزي، توليد محصولات و صنايع دستى و کارگاهي، يکى از اشتغالات بسيار مهم ساکنان شهر بوده و عدهٔ قابل توجهى به‌صورت تخصصى و تمام وقت در صنايع سفال‌گري، فلزکاري، سنگ‌تراشى و جواهر سازى سرگرم کار بودند.
در شهر شوش از هزاره دوم ق.م فعاليت‌هاى بازرگانى و تبادل کالاهائى چون پارچه و اشياء فلزى جريان داشت. چه فعاليت‌هاى توليدى علاوه بر آنکه در کوى‌هاى پيشه‌وران و بازار جريان داشت. در نزديکى مراکز مذهبى و معابد بزرگ نيز جارى بود و رابطه نزديکى ميان مراکز بارزرگانى - توليدى با مراکز مذهبى برقرار بود.
در شهر سومرى اور (هزاره دوم ق.م) موقع بخش‌هائى از مراکز بازرگانى و توليدى شهر مشخص گشته که با توجه به ارتباطات متقابل بازرگانى و فرهنگى ميان ايلام و سومر برقرار بود و مى‌توان حدس زد که وضع مراکز بازرگانى ـ توليدى بسيارى از شهرهاى ايلامى بى‌شباهت به مرکز شهر سومرى اور نبوده است. در شهر اور، در بخشى از محوطه مسکونى شهر، راسته‌هائى بود که در برخى قسمت‌ها توسط سايبانى سرپوشيده شده بود و دو سوى آن دکان‌هائى قرار داشت که در آنها برخى از کالاها براى فروش عرضه مى‌شد. در نتيجهٔ کاوش‌هائى که در بخش ديگرى در حومه شهر صورت گرفته، حدس زده‌اند که محلهٔ پيشه‌وران در آنجا قرار داشته و گويا افرادى در حرفه و صنعت واحدى به‌کار سرگرم بودند.