عيد فصح
عيد فصح در اواخر ماه مارس يا در اثناى ماه آوريل منعقد مى‌شود و آن را جشن سالگرد تولد اقوام اسرائيل قرار داده‌اند. البته در اصل، آن عيد بهاره و به شکرانهٔ زاد و ولد گوسفندان و باز آوردن درختان منعقد شده است و مراسم شکرگزارى به نعمت آزادى و خرجى از مصر به‌عمل مى‌آيد. اين عيد در تمام طول تاريخ يهود انجام شده است و هنوز به‌طور کامل رعايت مى‌شود که مدت يک هفته نان فطير مصرف مى‌کنند، از اين سبب آن را عيد فطير نيز مى‌نامند. در شامگاه نخستين روز آن مراسم عيد سدر به‌عمل مى‌آيد و آن چنان است که تمام افراد خانواده دور يکديگر جمع شده، فصلى از سرگذشت (خروج) را تلاوت مى‌کنند، و جام مشروبى به نام کيدوش مى‌نوشتند، و رئيس خاندان دست‌ها را شسته، مراسم مخصوص را به‌جا مى‌آورد. سبزى جعفرى را در آب نمک نهاده به ياد ايام ناگوار اسارت بابل مى‌خورند. هم‌چنين جام‌هاى شراب و قطعات نباتات و ريشه‌هاى گياهان تلخ را مى‌خورند و به ياد آزادى مناجات‌ها و اوراد و بعض مزامير و بعضى قطعات از سفر خروج را تلاوت مى‌کنند. بعد از آن درى را باز کرده، در ميان سرودن نغمات مزامير داود و مصايب ايلياى نبى براى ظهور مسيح دعا مى‌خوانند و روى ميز جامى به ياد ايليارد مى‌گذارند. پس، با صرف شام شب مراسم عيد به پايان مى‌رسد و همه به شادى و سرور مشغول مى‌گردند و پدران به فرزندان عيدانه عطا مى‌کنند.
عيد شابوعت
تا چهل روز بعد از عيد فصح، هيچ جشن و شادي، حتى مراسم عروسى نبايد انجام گيرد. در روز پنجاهم عيد شابوعوت يعنى عيد هفته‌ها مى‌رسد که آن را عيد پنجاهه نيز مى‌نامند. آن عيد اصلاً به يادگار رسيدن اولين بور جنوب واشمار بوده، ولى در ادوار بعد آن را به ياد بود و شکرانه نزول تورات در کوه سينا منعقد کردند.
عيد روش هشتانه
سپس عيد روش هشتانه (رأس‌السنه) در ماه سپتامبر يا اوايل اکتبر در مى‌رسد که جشن نوشدن سال يهود است و آن عيد (نواختن کرناها و بوق‌ها) مى‌باشد.
در ابتدا اين عمل براى دعوت و قوم بود که از اطراف دور هم جمع شوند و در کردار و رفتار خويش خالق خود را به ياد آورند و از گناهان خود به درگاه او استغفار کنند.
عيد روز کناره
تلمود براى اين عيد اهميتى بسيار قائل شده و آن را (روز داوري) نام داده است. در پس آن، روز کفاره (يوم کيپور) در مى‌رسد. که در آن روز مراسم توبه و انابه و طلب عدالت توأم با مراسم صيام به‌عمل مى‌آيد، به اميد آنکه يهوه گناهان گذشته ايشان را بياموزد و آنان از بدى‌ها و لئيات بازگشت کنند.
عيد سايبان‌ها
پنج روز بعد از آن موقع عيد سايبان‌ها است که در قديم به شکرانه رسيدن ميوه‌هاى پائيزى خميدهائى برپا مى‌داشتند و هنگام چيدن انگور و ساختن شراب منعقد مى‌نموده‌اند، ولى اکنون آن را به يادبود سرگردانى قوم اسرائيل در بيابان (تيد) منعقد مى‌سازند. در اين عيد کنسيه‌ها را تزئين مى‌کنند و بر درو ديوار گل‌ها و ميوه‌هائى آويزان مى‌سازند، مخصوصاً از شاخ ليمو و شاخ نخل و برگ مو رد و بيد که همه محصولات کشور فلسطين است کنايس خود را زينت مى‌دهند. پس هر کس در جلو منزلگاه خود خيمه‌اى يا سايبانى برافراشته و در زير آن نشسته، با کسان خود به صرف طعام مى‌پردازد، و حتى در آنجا شب را به روز مى‌آورند. در روز آخر اين عيد روز سمعات تورات است که براى شريعت خود جشن گرفته طومارهاى تورات را از صندوق‌هاى بيرون آورده و دور کنيسه طواف مى‌کنند.
عيد خنوکا
يهود بر حسب روايات و اخبار موسوى دو عيد ديگر نيز دارند، يکى به نام خنوکا در ماه دسامبر.
عيد پوريم
در ماه فوريه يا مارس. اولى عيد شمع‌ها و مشعل‌ها است و هشت روز امتداد دارد که روز اول در کنيسه‌ها و در خانه‌هاى شخصى يک شمع روشن مى‌کنند و در روز دوم دو شمع و در روز سوم سه شمع و بالاخره روز هشتم هشت شمع مى‌افروزند، و اين عيد يادگار استقلال يهود و تجديد بناى معبد به‌دست يهوداى مکابى در سال ۱۶۵ قبل ميلاد انجام مى‌گيرد و اما پوريم يا عيد قرعه‌ها مربوط به کتاب استر است و آن به يادگار نجات يهود از عقاب و قتل عامى است که به فداکارى استر در ايران ختم به خير شد. در اين روز هدايا و تحف و عيدانه دوستان به يکديگر و مهتران به کهتران عطا مى‌نمايند و روز را به رقص و تغنى و جشن و سرور به پايان مى‌رسانند.