بقعهٔ ابراهيم اسماعيل
بقعهٔ ابراهيم اسماعيل در بازار شيخ علاءالدوله واقع شده و از شجره‌نامه مدفونين آرامگاه اطلاعى در دست نيست. عده‌اى از مردم آن را امامزاده مى‌دانند و برخى معتقد هستند که ابراهيم اسماعيل دو تن از عارفان و امناى شيخ علاءالدولهٔ سمنانى عارف جليل‌القدر قرن هشتم هجرى مىباشد. مقبره در گذشته داراى صحن بزرگ و مشجر بوده ولى در چند سال قبل يعنى اواسط سلطنت رضاشاه به‌واسطهٔ احداث خيابان شرقى غربى به کلى ويران شده است.
بقعهٔ على‌بن‌جعفر
اين بقعه که مردم سمنان آن را امامزاده آل‌کي مى‌ناميدند در سمنان واقع شده است. امامزاده شامل گنبد، ايوان و حرم و دو سال بزرگ محل مدفن اموات در طرفين بقعه است. بناى اصلى بقعه که رو به شرق است بر روى صفه‌اى بزرگ قرار دارد و در قسمت جلوى ايوان و پيش فضاى آن مهتابى بزرگ احداث شده که به‌وسيلهٔ ۱۲ پله به حياط امامزاده مرتبط مى‌شود. در اين بارگاه کتيبه يا سنگ‌نبشته‌اى که حاکى از قدمت و بناى اوليهٔ آن باشد وجود ندارد. قديمى‌ترين تاريخى که در اين امامزاده مشاهده مى‌شود کتيبهٔ ايوان شرقى است که در سال ۱۳۳۰ هجرى را سال تعمير بنا نشان مى‌دهد.
بقعهٔ پير علمدار
در مورد نسب و تاريخ زندگانى مدفون اين آرامگاه اطلاع کافى در دست نيست. عده‌اى معتقد هستند که در هنگام سفر حضرت رضا از مدينه به مرو در سال ۱۹۸ هجرى قمرى پيرحسين علمدار که جزء ملتزمين رکاب حضرت بوده وقتى به سمنان مى‌رسند فوت مى‌کند و در محل کنونى به خاک سپرده مى‌شود.
نماى خارجى بقعه به‌صورت يک مکعب مستطيل است که تمامى آن از آجر و خشت ساخته شده و ايوان آرامگاه که متصل به بقعه و رو به شرق واقع است به اندازهٔ ارتفاع بقعه مىباشد. گنبد مخروطى‌شکل زيبا و جالب آن بر فراز بنا و بر روى اتاق حرم با ساقه‌اى کوتاه جلب توجه مى‌کند.
کف حرم از خيابان مجاور حدود يک متر و سطح ايوان شرقى تقريباً ۷۵ سانتى‌متر از سطح کوچهٔ مجاور بلندتر است. تزئينات خارجى بقعه غير گنبد منحصر به کتيبه‌اى از کاشى لاجوردى است که بر فراز در ورودى شمالى بقعه به خط ثلث به چشم مى‌خورد.
بارگاه علوى
در ميان کوچه باغ‌هاى محلهٔ زاوغان بقعهٔ بزرگ و زيبائى قرار دارد که به امامزاده علوى معروف است و مردم در گذشته مدفونين اين بقعه را عبدالله و قاسم از اولاد حضرت عباس (ع) مى‌ناميدند. مرحوم آيت‌الله علامه حائرى پس از تحقيقات کلى دربارهٔ سلسلهٔ نسب مدفونين اين بارگاه نتيجهٔ آن را در لوحه‌اى ثبت نموده و در حرم نصب کرده‌اند.
ساختمان امامزاده به‌صورت چهار ضلعى بزرگى مرکب از حرم، گنبد و دو ايوان مىباشد. در اين بنا کتيبه يا سنگ‌نبشته‌اى که دال بر تاريخ ايجاد بقعه باشد وجود ندارد. ساختمان شامل حرم، رواق‌هاى طرفين، دو ايوان شرقى و غربى و دو صحن وسيع است.
بقعهٔ على‌اشرف
اين بارگاه در محلهٔ زاوغان بين امامزاده علوى و امامزاده سيدزين‌الدين على صالح قرار گرفته است. بناى بقعه امامزاده از بارگاه علوى جديدتر است اما شباهت زيادى با آن دارد. بقعه شامل حرم، رواق، ايوان و صحن و گنبد مىباشد.
بقعهٔ سيدزين‌الدين
در دويست مترى شمال شرقى امامزاده اشرف بقعهٔ ديگرى مشهور به‌نام سيدزين‌الدين وجود دارد که تا چند سال پيش اطلاعى از شجره‌نامهٔ وى در دست نبود اما طبق تحقيقات مرحوم علاّمه حائرى نام اصلى مدفون اين بقعه زين‌الدين على صالح فرزند عبيدالله اعرج‌بن‌حسين اصغربن‌امام زين‌العابدين (ع) است.
آرامگاه به‌صورت بناى خشتى نيمه ويرانه است که از ايوان، گنبد و حرم تشکيل شده و چون در معبر عمومى قرار گرفته فاقد صحن است.
بقعهٔ سى‌سر
زيارتگاه سى‌سر در سمت جنوب ميدان شيخ علاءالدوله و در کنار خيابان شيخ علاءالدوله قرار دارد.
بناى بقعه شامل اتاق بزرگ مستطيل‌شکل است که به‌وسيلهٔ دو در بزرگ چوبين به بيرون راه مى‌يابد. يکى از اين دو در ميدان و در شرقى آن رو به خيابان واقع است. بر بالاى دو سردر شمالى و شرقى تزئينات بسيار زيبائى از آجر به‌صورت ستاره‌هاى شش‌پر متشکل از لوزى‌هاى به‌هم چسبيده ديده مى‌شود.
ساير بقعهها
از ديگر بقعه‌هاى استان مى‌توان به بقعهٔ سيدجلال، بقعهٔ پيغمبران، بقعهٔ سيد، امامزاده عبدالله، امامزاده چهل‌تن، بقعهٔ پيرغريب، بقعهٔ پير شمس‌الدين، امامزاده هاشم، امامزاده مدرک، امامزاده خواجه و بقعهٔ اباصلت اشاره کرد.