در روزگارى نه چندان دور يکى از راه‌هاى ارتباطى اصفهان به خراسان و مازندران و همچنين بخشى از راه قديم ابريشم از استان قم عبور مى‌کرد؛ اين راه‌هاى ارتباطى را مى‌توان تا سال ۱۲۶۲ شمسى يعنى قبل از احداث جاده قديم قم به قرار زير معرفى کرد:
مسير ۱
ورامين، کاروانسراى آب‌باريک، کاروانسراى دير، قم.
مسير ۲
ري، حسين‌آباد، کنارگرد، حوض سلطان، کاروانسراى صدرآباد، پل دلاک، قم: اين راه سنگ‌فرش شده که به عنوان مسير تابستانى مورد استفاده بود، در زمان صفويه ساخته شده و به نام راه پل دلاک يا راه کاروانسراى حوض شهرت داشت. مسافران هنگام عبور از اين مسير، از قم رو به شمال شرقى موازى با درهٔ قمرود مى‌رفتند و سپس در محل برخورد قمرود با رود قره‌چاى (تلخ‌رود)، به پلى موسوم به پل دلاک مى‌رسيدند. بنابراين منزل اول پل دلاک بود. سپس از پل دلاک رو به شمال مى‌رفتند و با عبور از ارتفاعات باقرآباد، از راه سنگ‌فرش شدهٔ ميان حوض سلطان عبور مى‌کردند و به منزل دوم به نام کاروانسراى حوض در دشت‌هاى جنوبى کوهمره مى‌رسيدند. پس از آن از بريدگى‌ها و دره‌هاى شور مى‌گذشتند. اين راه را به واسطه مشکلات مسير و عدم امنيت، دره ملک‌الموت مى‌ناميدند. رود شور در مسير اين راه داراى يک پل بود. مسافران شب سوم را در آبادى کنارگرد در کاروانسراى سنگى مى‌گذراندند. روز چهارم از گردنه حسن‌آباد گذشته به حضرت عبدالعظيم در شهر رى و تهران مى‌رسيدند.
مسير ۳
ري، حسن‌آباد، آموک، عزيزآباد، قلعه سنگي، کوشک نصرت، باقرآباد: اين مسير در زمستان مورد استفاده بود. براى عبور از عزيزآباد به کوشک نصرت بايد از ميان تپه‌ها عبور مى‌کردند.
مسير ۴
ري، رباط‌کريم، خاکى‌سراي، پيک، ساوه، قم: از پيک اين جاده به مسير شماره دو متصل مى‌شد.
مسير ۵
ورامين، دير، قلعه‌سنگي، ساوه. اين راه بسيار قديمى است.