امامزاده اسماعيل (ع)
بقعه امامزاده اسماعيل(ع)، پسر امام جعفر صادق (ع)، در خيابان انصارى شهر قزوين قرار دارد. بناى بقعه در دو طبقه شامل فضاى اصلى حرم، چهار ايوان متصل در طرفين آن و فضاى جنبى ايوان‌ها است. بر فراز حرم، گنبدى قرار دارد که روى آن کاشى‌کارى و زير آن کاربندى و گچبرى است. مدفن اصلى امامزاده در سرداب بقعه، در زير حرم قرار گرفته است. ايوان‌هاى شرقى و غربى به لحاظ شکل شبيه به هم هستند. ايوان‌هاى شمالى و جنوبى نيز طرحى يکسان و دو زاويه در طرفين دارند که در ايوان شمالى اين زاويه‌ها پوشش شده و دو ستون پوشش آن را تحمل مى‌کنند.
امامزاده على شکرناب (ع)
اين امامزاده در شهرستان آبيک قرار دارد. بناى بقعه، هشت ضلعى و طول تقريبى هر ضلع ۸۰/۷ متر است. جرزها و طاق‌نماهاى نماى خارجي،با قوس‌هاى تيزه‌دار قاب‌سازى شده‌اند. داخل حرم نيز به شکل هشت ضلعى است و روى هر ضلع آن طاق‌نمايى ديده مى‌شود. گنبد رک ترک‌دار آجرى بر روى مرقد امامزاده قرار گرفته است. ورودى حرم در شمال بقعه قرار دارد. شبستان الحاقى به بقعه، داراى محور چليپايى است و طول اين محور در جهت شرقي-غربى بلندتر است و ورودى بنا نيز در ابتداى همين محور قرار دارد.
تزيينات بنا منحصر به آجرکارى مختصر بندنهٔ خارجيِ حرم و کاشى‌کارى سردر ورودى است. در کتيبهٔ بالاى در ورودي، سال ساخت بناى اصلى حرم (۸۸۴ هـ.ق) و نام سازندهٔ آن درويش نورالدين به چشم مى‌خورد.
امامزاده کمال (ع)
شکل داخلى بنا نيز شش ضلعى و داراى نازک‌کارى است. گنبد امامزاده از نوع دوپوش رگ با ارتفاع آهيانه ۷/۸۰ متر است و بلندترين قسمت آن حدود ۷۰/۱۴ متر ارتفاع دارد.
بنا داراى تزيينات آجرکارى در ميان طاق‌نماهاى اضلاع خارجى است و در گوشه‌سازى‌هاى داخل آن، نقوش گل و بته مشاهده مى‌شود که احتمالاً تا پايين امتداد داشته است. بناى امامزاده کمال از آثار قرن نهم هـ.ق و طرح آن در منطقه بى‌نظير است.
امامزاده هفت‌صندوق
بناى هفت امام در ميان گورستان روستاى هفت‌صندوق شهر ضياءآباد قرار دارد. بنا مستطيل شکل و دارى حرمى مربع شکل است که در جلوى آن، ايوان ورودى به همراه دو فضاى کوچک جنبى قرار گرفته است.
نماهاى شرقى و غربى بنا هر يک داراى قاب‌بندى و چهار طاق‌نما است. ضلع شمالى آن سه طاق‌نما دارد. گنبد بنا دوپوش و بدون کاشى‌کارى و توسط تيرهاى چوبى مهار شده است. در زير بقعه نيز سرداب کوچکى قرار دارد و ورودى آن از ايوان اصلى است. تزيينات بنا در داخل، شامل رنگ‌آميزى رسمى‌بندى و در خارج بصورت طرح‌هاى ساده آجرکارى در ميان طاق‌نماها و ورودى‌هاى فضاهاى جنبى ايوان است. اين بنا با توجه به معمارى خاص آن، به دورهٔ صفويه تعلق دارد.