امامزاده حسين (ع)
به روايت رافعي بناى آرامگاه امامزاده حسين (ع) شهر قزوين، مدفن فرزند دو سالهٔ امام رضا (ع) است. بناى اصلى امامزاده به دورهٔ صفويه تعلق دارد. بعدها در آن تغييراتى داده شده، ايوان آيينه‌کارى کنونى به آن الحاق و حجره‌ها و رواقى با سردرى زيبا به دور آن ساخته شده است. اين بنا داراى طرحى مونومان است و در چهار سمت آن، چهار ايوان قرار دارد. ايوان‌هاى شرقى و غربى در دورهٔ قاجار تبديل به اتاق شد و داراى تزيينات است. ديواره‌هاى بنا داراى کاشى‌کارى معقلى است. گنبد بقعه کاشى‌کارى با طرح دورهٔ صفوى دارد. شکل داخلى حرم بصورت هشت ضلعى منظم است. داخل بنا داراى کتيبه و دو ضريح است. ضريح اول از چوب ساده و ضريح دوم از شاهکارهاى صنعت قلم‌زنى و منبت‌کارى است. اين بنا همچنين داراى درِ منبت‌کارى شده بسيار نفيس است.
امامزاده اباذر (ع)
امامزاده اباذر در روستايى به همين نام در فاصلهٔ بيست کيلومترى شمال شرقى شهرستان قزوين قرار دارد. بنابر اعتقاد اهالى منطقه، ايشان از فرزندان امام جعفر صادق (ع) هستند. براى رسيدن به اين مقبره بايد از پله‌هاى سنگى که در کنار جاده واقع شده است، گذشت و به عمق درّه رفت تا به صفه مقبره رسيد.
بناى امامزاده بقعه‌اى کوچک به ابعاد داخلى ۲۵/۴ متر است و با بناهاى الحاقى شامل ايوان ورودي، مسجد و ... مى‌باشد. بقعه از سنگ‌هاى کوهى ساخته شده و با گنبد دوپوش آجرى پوشش شده است. ازاره بقعه از کاشى پوشيده شده است و بنابر طرح و پخت آن مى‌توان اين کاشى‌ها را از آثار دورهٔ قاجار دانست. علاوه بر ضريح، در کنج بقعه سنگ قبرى به ارتفاع تقريب چهل سانتى‌متر بصورت سکو قرار دارد و داراى کتيبهٔ کنده‌کارى شدهٔ ايلخانى است. ورودى بقعه در سمت شرق است و در طرفين آن سنگ‌هاى منقش به کتيبهٔ بسيار نفيسى قرار دارد. در دو طرف ورودى دو شباک سنگى با گره‌بندى قرار گرفته‌اند که يکى از آنها داراى کتيبه است. کتيبهٔ ديگرى به تاريخ ۶۹۳ هـ.ق و به عرض شصت سانتى‌متر در خارج بقعه قرار دارد. اگرچه آثار ذکر شده به قرن هفتم هـ.ق تعلق دارد، اما شکل و اسلوب ساخت گنبد و بقعه شبيه بناهاى صفويه است و مى‌توان نتيجه گرفت که بناى اوليه دورهٔ ايلخانى که احتمالاً بسيار زيبا و باشکوه بوده، به‌علت ويرانى و تخريب در دورهٔ صفويه بازسازى شده و کتيبه‌هاى آن روى بناى جديد نصب شده است. کاشى‌کارى گنبد و داخل بقعه نيز در زمان قاجاريه انجام گرفته است.
امامزاده منصور (ع)
اين امامزاده در ميان گورستان روستاى منصور بخش آوج قرار دارد و مشخص نيست که آرامگاه چه کسى است. بناى امامزاده داراى نقشه مربع شکل است. در جبههٔ ورودى آن، يک ايوان بلند و فضاهاى جنبى قرار دارد. ارتفاع سردر آن حدود ۵/۸۰ متر و پوشش آن طاق آهنگ با قوس جناقى است. در انتهاى ايوان، يک در قرار دارد ک به بقعه منتهى مى‌شود و در طرفين آن، دو طاقچه به چشم مى‌خورد. فضاى بقعه مربع شکل، به ابعاد تقريبى ۵/۵ متر است و در هر ضلع آن، سه طاق‌نما با عمق کم ديده مى‌شود. گنبد دوپوش بنا به وسيلهٔ هشت خشخاشى به آهيانه تکيه دارد. بنا به جز نقوش گره‌بندي، تزيينات ديگرى ندارد. معمارى بنا مشابه معمارى صفويه است و احتمالاً به آن دوران تعلق دارد.
امامزاده علاءالدين (ع)
امامزاده علاءالدين در سى کيلومترى شهر آوج، در حاشيهٔ روستايى به همين نام قرار دارد. بناى بقعه داراى نقشه‌اى به شکل مربع مستطيل و به ابعاد تقريبى ۱۵/۵٭۱۴/۵ متر است و بر روى صفه‌اى به ارتفاع يک متر قرار دارد. بنا در همکف، داراى فضاى حرم به همراه چهار اتاق کوچک است که مکمل فضاى چليپا شکل حرم بوده و حجم آن را تکميل مى‌کنند. ايوان ورودى با پوشش کاربندي، ارتباط فضاى حرم را با خارج برقرار مى‌سازد. فضاى حرم به شکل مربع است و طاق‌نماهايى عميق در طرفين دارد. گنبد آجرى و دوپوش بنا بر روى رسمى‌بندى دوازده قرار دارد. داخل بنا فاقد تزيينات و جبهه خارجى آن داراى قاب‌بندى و طاق‌نما است. اين بنا احتمالاً به دورهٔ صفويه تعلق دارد.