با وجود اينکه نام خوزستان با گرمى هواى آن پيوند خورده است، زمستان ملايم و مطبوع و طبيعت سرسبز آن در اوايل بهار، به‌خصوص در جلگهٔ خوزستان بسيار دلپذير است. وجود تالاب‌هاى هويزه (هور العظيم)، شادگان، شاهور، درياچه‌هاى بندون، ميانگران ايذه، تمبى مسجد سليمان و سواحل زيباى خليج‌فارس از جلوه‌هاى طبيعى استان در فصل زمستان محسوب مى‌شوند.
در مقابل، وجود کوه‌هاى برفگير منگشت و سفيدکوه در ايذه و ارتفاعات سالن در دزفول و کوه‌هاى خائيز بهبهان با چشمه‌سارها و جنگل‌هاى بلوط و هواى مطبوع، چشم‌اندازهاى زيبائى به‌وجود آورده است.
بيشه‌زارهاى اطراف رودها و پناهگاه‌هاى حيات‌وحش دز - کرخه و ديمه‌ى رامهرمز از ديگر مناظر ديدنى به‌شمار مى‌‌روند.
ايران از نظر آثار باستانى و تنوع زيستى جزء پنج کشور اول جهان به‌شمار مى‌رود و در ايران، استان خوزستان از اين حيث وضعيت بسيار خوبى دارد. خوزستان با طبيعت زيباى جلگه‌اى و دشت‌هاى خود، به‌خصوص در ايام نوروز، همواره پذيراى جمع زيادى از گردشگران داخلى است که با برنامه‌ريزى و تبليغات مناسب مى‌توان همه ساله تعداد بيشترى از آنان را به اين استان جذب کرد.
دشت شيمبار مسجد سليمان از جمله مناطق بسيار زيباى استان است که مى‌تواند به يک منطقهٔ گردشگرى تبديل شود.
مناطق کوهستانى استان علاوه بر مسيرهاى مناسب آن براى ورزش کوهنوردي، به جهت داشتن پديده‌هاى جغرافيائى همچون تنگ‌ها و غارها - مثل غار نى ده در شمال شرقى بهبهان - آبشارهائى مانند شووى با ارتفاع ۸۵ متر و عرض ۷۰ متر در لنگرگاه لِيوس در شمال دزفول و آبشار پرزين دزفول، از نقاط ديدنى هستند. تالاب‌ها و آبگيرهاى استان با منابع آبى و پوشش گياهى اطراف آنها محل امنى براى پرندگان مهاجر و انواعى از ماهيان است که مى‌تواند در بررسى‌هاى علمى زيست‌محيطى مورد استفاده قرار گيرد و نيز به‌صورت مراکز تفريحى زمستانى درآيد.