حدود سال‌هاى ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۱ م هيئتى ژاپنى در منطقه ديلمان لاهيجان به حفارى پرداخت و در حسنى‌محله، قلعه کوتي، نوروز محله، لسلوکان (رسول‌خان) و تپه خرم‌رود کاو‌ش‌هايى انجام داد.
در گزارش حفريات هيئت باستان‌شناسى ژاپنى آمده که در ناحيه ديلمان ميان کوه‌هاى البرز، آنجا که رودخانه «پل رود» جريان دارد، دهکده‌هاى کوچکى چون ديلمان، ديارجان و امام جاى گرفته‌اند.
اين ناحيه حوزه آبگيرى ميان کوهستان است. سيماى طبيعت آن زيبا با موقعيت سوق‌الجيشى و نيز مهد حکومت سلسله آل‌بويه بود. آثار به جاى مانده دوره برنز و آهن در تمام اين ناحيه پراکنده است.
در اين حفريات آثار زيادى از جنس مفرغ، سفال، اشياى زينتى و ظروف شيشه‌اى کشف شد و نتايج اين کاوش‌ها در کتاب چهار جلدى ديلمان، به زبان انگليسى و ژاپنى در سال‌هاى ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۱ توسط دانشگاه توکيو منتشر گرديد.
از مهم‌ترين اين آثار که توجه بسيارى را برانگيخت آثار و ظروف شيشه‌اى مربوط به عصر پارت و ساسانى است. کاوشگران ژاپنى معتقدند کشف اين آثار مويد اين نکته است که زادگاه اشياى که در ژاپن کشف شده‌اند فلات ايران بوده است.
فوکايى ارتباطات فرهنگى و مبادلات بازرگانى بين ژاپن و ايران در عصر پارت و ساسانى را مطرح کرده و معتقد است بسيارى از پياله‌هاى شيشه‌اى مدور که در گيلان يافت شده، پاسخگوى سؤالاتى چون محل ساخت پيالهٔ شيشه‌اى آرامگاه امپراتور آنکان و مشابه ديگر اشياى مهم مکشوفه در ژاپن نيز هست؛ مثل تکه‌هاى پياله شيشه‌اى تراش برجسته که سال ۱۹۵۳ در جزيرهٔ اکينوشيما يافت شد يا پياله‌هاى شيشه‌اى با تراش‌هاى مدور که در ۱۹۶۳ م از مقابر کاشيوا بارا در نارا (قرن ۵ ميلادى) به دست آمده است.
در سال ۱۳۴۰ هيئتى به سرپرستى محسن مقدم، سال ۱۳۴۴ و سال‌هاى بعد به سرپرستى على حاکمي، سال ۱۳۵۳ به سرپرستى سيد محمود موسوى و سال ۵-۱۳۷۴ به سرپرستى رضا صدرکبير در گيلان حفارى و آثار ارزشمندى را از خاک به دل موزه‌ها سپردند.