سبزپوشان
در ۱۸ کيلومترى جنوب شرقى شيراز در سينهٔ کوه، تکيه سبزپوشان قرار دارد. اين تکيه مشرف بر کوه، پوشيده از درختان انجير و ديگر درختان جنگلى در داخل يک غار مصنوعى که با تراشيدن کوه به وجود آمده، قرار دارد. در اين غار سنگ قبر ساده‌اى وجود دارد که روى آن حک شده: تاريخ شهادت امامزاده سيد اسحق بن موسى بن جعفر در سنه ۲۰۵. علاقه‌مندان اين امامزاده در سال‌هاى پيشتر با کندن کوه، صفه‌اى سنگى در کنار غار ايجاد کرده‌اند که حدود سى متر طول و ۱۵ متر عرض دارد. در ايام متبرکه مردم روستاهاى اطراف و ايلات، در اين مکان جمع مى‌شوند و مجالس جشن و سرور و ديگ جوش برپا مى‌سازند.
امامزاده سيد علاءالدين حسين (ع)
سيد علاءالدين از فرزندان امام هفتم (ع) و برادر ديگر حضرت شاهچراغ (ع) است. بقعه در کوچهٔ مجاور مسجد جمعه شيراز قرار دارد و دارى بنايى مرتفع با گنبدى بلند است. مدخل اصلى در سمت جنوب به وسيلهٔ صحن کوچکى به خارج راه مى‌يابد. در سمت غرب که در گذشته قبرستان وسيعى وجود داشت، امروز صحن غربى بنا جاى دارد. درون بقعه داراى حرم بلند آينه‌کارى شده در زير گنبد است و مرقد مطهر سيد علاءالدين در شاه‌نشين کنار آن قرار دارد. مسجد قرينهٔ حرم در پشت ضريح واقع است
بناى اصلى بقعه به وسيلهٔ قتلغ‌خان که در عهد مغول و تيمور يعنى در اواخر قرن هشتم يا اوايل نهم، والى شيراز بود، ساخته شده است. کتيبه‌اى در بالاى حرم به تاريخ ۹۴۳ هـ.ق باقى مانده است. دور تادور داخلى زير گنبد نيز کاشى‌هاى معرق بسيار زيبايى وجود دارد که بر آن به خط ثلث طلايى و بر زمينهٔ آبى سورهٔ مزمل با همان تاريخ، قيد شده است و نشان مى‌دهد که بنا در زمان صفويه به دست تعميرات اساسى سپرده شد.
به دليل صدمات شديدى که در طى قرون بر گنبد بنا وارد آمده بود، در سال ۱۳۲۹ شمسى گنبد جديدى با اسکلت آهنى به آن نصب شد.
امامزاده حضرت سيد مير محمد (ع)
در فاصلهٔ ۲۰۰ مترى آرامگاه حضرت شاهچراغ (ع)، مزار برادرش حضرت سيد مير محمد قرار دارد. مدخل اين بقعه کاشى‌کارى است و درون بقعه از حرم ساده وسيعى تشکيل شده که مرقد مطهر در شاه‌نشين شمالى آن قرار دارد. مسجدى نيز قرينهٔ حرم در سوى ديگر مرقد واقع است.
ضريح مرقد داراى خاتم‌کارى‌هاى زيباى عهد زنديه است و پشت ضريح مرقد منسوب به امامزاده ابراهيم (ع) که از فرزندان امام موسى کاظم (ع) است، واقع شده است.هر دو ضريح به هم متصل هستند. گنبد کاشى به سبک گنبدهاى ديگرى که در عهد قاجار بر بقاع متبرکه شيراز ساخته شد، داراى بدنهٔ باريک و برآمدگى زياد در قسمت پايين است. بناى اصلى از آثار قرن دهم هجرى است که در دوران زنديه و قاجار، تزيينات آن به دست تعمير سپرده شد. ضريح اين مرقد از نقره و در سال ۱۳۰۶ هـ.ق ساخته شده، اما تاريخ ساخت و تعمير و نام بانى آرامگاه اين بزرگوار مشخص نيست.