وجود آب و هواى خشک و بيابانى زياد در استان بوشهر باعث فقر نسبى پوشش گياهى شده است. اين امر در فصل تابستان که بدون بارش است و حدود ۷ ماه طول مى‌کشد، کاملاً چشم‌گير است اما در فصل زمستان و به دنيال ريزش باران، در جلگه‌ها و نواحى پايکوهى استان مناظر زيبائى از علفزارهاى سرسبز و گل‌هاى وحشى خودرو ديده مى‌شود.
با توجه به مقدار ريزش بارش سالانه و ميانگين دماى زياد تابستان، در استان بوشهر گياهان علفى يک‌ساله و بوته‌اى به‌طور طبيعى مى‌رويند. اين گياهان معمولاً در فصل پائيز و زمستان روئيده و رشد مى‌کنند و در فصل بهار و تابستان با شدت گرفتن گرما و کاهش بارندگى به‌تدريج خشک مى‌شوند و از بين مى‌روند. تک درختان موجود نيز غالباً گرمسيرى هستند که ويژگى آنها برگ‌هاى ريز خاردار و ريشه‌هاى عميق است.