ژنرال بن‌علي دومين رئيس‌جمهور اصلاحات داخلى تونس چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا صفحه بعدی 2 1 صفحه قبلی وى در زمينهٔ تدوين تاريخ تونس، ايجاد يک مؤسسه تنظيم تاريخ جنبش ملى تونس را مطرح نمود. در پايان اين کنگره در زمينه سياست خارجى با ويژگى‌هاى عربي، اسلامي، و موقعيت حساسى ژئوپلتيک کشور و همچنين ايجاد مغرب بزرگ عربى و همکارى با کشورهاى عربي، آفريقائى و حمايت از ملت فلسطين و ساف، اشاره گرديد. بن‌علي با اينکه مسئله تفکيک مسئوليت‌هاى حزبى از دولتى را مطرح کرد اما در عمل چنين نشد، وى همچنان رياست حزب و دولت را برعهده دارد. گرچه پست وزير مشاور حزب را حذف نموده است. به‌دنبال به قدرت رسيدن بن‌علي حزب حاکم نام خود را نيز تغيير و از حزب سوسياليست دستور به تجمع دستورى دمکراتيک تغيير نام پيدا نمود. وى براى کميتهٔ مرکزى حزب (RCD) که متشکل از دويست نفر است (که ۱۲۲ نفر از آنان توسط شخص رئيس‌جمهور منصوب مى‌شوند) اکثراً جوانان را برگزيد. اما همچنان هادى نويره نخست‌وزير دههٔ هفتاد و حبيب عاشور رهبر اتحاديهٔ عمومى کار را باقى گذاشت، اما اعضاء دفتر سياسى حزب را از سيزده نفر به هفت نفر کاهش داد، که همگى مورد اعتماد وى مى‌باشند. تونس در دورانت بن‌علي شاهد برگزارى يک انتخاب پارلمانى در آوريل ۱۹۸۹ بود، قبل از برگزارى اين انتخابات در زمينهٔ فعاليت احزاب، قانون احزاب به تصويب رسيد، که براساس اين قانون احزابى اجازهٔ فعاليت دارند، که جنبه نژادي، دينى و مذهبى نداشته باشند، اين امر عملاً راه را براى حرکت اتجاه اسلامي به رهبرى راشد الغنوشى مسدود مى‌کرد. گرچه رهبران اين حزب بدين لحاظ اسم حزب خويش را تغيير دادند و النهضه را که مشخصهٔ اسلامى دارد برگزيدند. اما بن‌علي باز اجازهٔ فعاليت رسمى به آنان نداد. اما احزاب ديگر فعاليت خويش را در صحنه سياسى کشور آغاز کردند و خود را براى شرکت در انتخابات آوريل ۱۹۸۹ آماده کردند. النهضه هم با کانديداهاى مستقل در اين انتخابات شرکت نمودند. انتخاباتى که براى گروه‌هاى مخالف از اهميت ويژه‌اى برخوردار بود، و به اصطلاح خود را براى شرکت در نظام سياسى از اين راه آماده نموده بودند، نتيجه‌اى جز يأس، و سرخوردگى و شکست نداشت، زيرا نتيجهٔ اين انتخابات پيروزى حزب حاکم بود. چراکه حزب حاکم با تقلب در انتخابات تمامى کرسى‌هاى پارلمانى را از آن خود نمود و اعلام کرد که گروه‌هاى اسلامى هم ۱۷% کل آراء انتخاباتى را به خود اختصاص داده‌اند، در حالى‌که آمار واقعى بيش از اين مقدار بود. آنچه که مهم بود اين بود که هيچ گروه مخالف دولت نتوانست کرسى‌اى را در پارلمان اشغال نمايد. انتخابات آوريل ۱۹۸۹ تونس را بايد نقطه عطفى در دوران اقتدار زين‌العادبن‌بن‌على دانست. چراکه دوران کوتاه به اصطلاح آزادى پايان يافت و بار ديگر کشورها شاهد تحولات گوناگونى از نظر رابطهٔ دستگاه حاکم و مردم گرديد. بن‌على از آن پس چهرهٔ حقيقى خويش را که مدتى در پس پردهٔ شعارهاى مردم فريب مخفى نموده بود، آشکار ساخت. از جمله نتايج اين انتخابات را مى‌توان به‌صورت زير برشمرد: ۱. گروه مخالف تعدد احزاب و آزادى‌هاى ليبرالى در داخل حزب حاکم به پيروزى رسيده بودند. ناظران سياسى اوضاع تونس در دوران بن‌علي، عناصر حزبى را به سه گروه تقسيم کرده‌اند: - عناصر قديمى حزب که گروه مخالف تعدد احزاب هم همين گروه بودند، زيرا آنان معتقد بودند که در اصل نظام هيچ‌گونه تغييرى حاصل نشده است و فقط بن‌على جاى بورقيبه را گرفته است، بنابراين هيچ دليلى مبنى بر تغيير سياست‌ها در کشور وجود ندارد. - عنماصرى که بعد از سقوط بورقيبه به حزب پيوسته بودند و متعلق به نسل جوان بودند، اينان خواستار تغييراتى در سيستم حکومتى بودند، تا مشروعيت نظام جديد حفظ گردد، اما در بين اين گروه در کيفيت اين تغييرات اختلاف‌نظر وجود داشت. - عناصر مارکسيستى بودند که به حزب پيوسته بودند، که آرزوى ديرينه آنان دستيابى به چنين موقعيتى بود، تا بتوانند بر اوضاع کشور مسلط شده و در حيات سياسى کشور نقشى ايفاء نمايند. خلاصه آنکه نتيجه انتخابات و حوادث بعدى آمال و آرزوى گروه اول در حزب را برآورد. ۲. نوميدى و يأس مردم از نظام حاکم و پى‌بردن به کنه ادعاهاى دروغين بن‌علي. ۳. ظاهر شدن نيروهاى اسلامى به‌عنوان نيروى معارض و موازى با حزب حاکم کشور، چراکه کانديدهاى مستقل النهضة توانسته بودند درصد مهمى از آراء را به خود اختصاص دهند. ۴. خارج شدن احزاب معارض از کميتهٔ ميثاق ملي، چراکه بن‌على به وعده‌هاى خويش در مورد مشارکت احزاب ديگر در فعاليت‌هاى سياسى عمل نکرده بود. بنابراين، پس از اين انتخابات، اوضاع کشور دگرگون شد، آزادى‌هاى محدود قبل از اين انتخابات به‌شدت دستخوش تغيير گرديد. بار ديگر فشارهاى سياسى بر مخالفان آغاز شد و محاکمات سياسى آغاز گرديد. درخواست گروه‌هاى اسلامى مبنى بر فعاليت سياسى رد شد و طرفداران آنان زندانى و مورد شکنجه قرار گرفتند و تبليغات شديد عليه احزاب اسلامى و فعاليت‌هاى اسلامى آغاز گرديد و بن‌علي در مقابل نمايندگان مجلس گفت که در تونس هيچ جائى براى فعاليت يک حزب دينى وجود ندارد و گفت: اسلام دين همه است و نمى‌تواند موضوع اختلاف و مبارزه قرار گيرد و نمى‌توان با تمسک به آن به قدرت دست پيدا نمود. دولت تنها مدافع اسلام است. خلاصه آنکه دومين رئيس‌جمهور تونس در دوران زمامدارى خويش ثابت نمود که تغيير ۷ نوامبر ۱۹۸۷ چيزى جز ادامهٔ رئيس‌جمهور پيشين نيست، بلکه به قدرت رسيدن وى براى خارج کردن تونس از بن‌بست سياسى و اقتصادى سال ۱۹۸۷ و حفظ کشور در راستاى اهداف ايالات متحده آمريکا بوده است. اخيراً به‌دنبال بحران کويت در منطقه خليج فارس تونس با حمايت ظاهرى از عراق از اين عامل براى نزديکى به گروه‌هاى معارض و بهبود رابطه خويش با گروه‌هاى معارض استفاده نموده و همچنين در ايام جشن استقلال ۱۹۹۰ تصميم گرفت که بار ديگر باب مذاکره را با مخالفان سياسى دولت بگشايد. بن‌على براى نشان دادن حسن نيت خويش با برخى از رهبران معارضين ديدار و در مورد اوضاع کشور مذاکره نمود و دبيرکل حزب سوسياليست ترقى‌خواه را براى تقديم‌نامه‌هاى وى در مورد اوضاع خليج فارس و مواضع اين کشور به برخى از کشورها فرستاد. البته اين آشتى هيچ‌گاه شامل گروه‌هاى اسلامى نشده است. - بن‌على و سياست‌هاى اقتصادى: بن‌علي در زمانى به قدرت رسيد، که يکى از اساسى‌ترين مشکلات مردم، مشکل اقتصادى بود. رئيس‌جمهور جديد هم علاوه بر وعدهٔ اصلاحات سياسي، توجه به حل مشکلات اقتصادى را نيز يکى از کارهاى مهم خويش قلمداد کرده بود. بيکاري، ديون خارجي، کسرى بودجه، حجم نامتجانس صادرات و واردات از جمله مشکلات اقتصادى هست که اکثر کشورهاى جهان سوم با آن مواجه هستند. بنابراين بن‌علي مى‌بايست با اتخاذ روش‌هاى مناسب به بهبود اوضاع اقتصادى کشور کمک کند. به‌طور کلى سياست اقتصادى که از زمان به قدرت رسيدن بن‌على دنبال شده است، سياست مبتنى بر اقتصادى آزاد و اهميت به بخش خصوصى مى‌باشد. تونس امروزه سعى دارد که زمينه سرمايه‌گذارى خارجى را در کشور خود فراهم آورد، تا از اين راه علاوه بر تأمين مايحتاج داخلي، زمينه‌اى هم براى فروش محصولات خويش در بازار کار جهانى فراهم آورد. نخست‌وزير تونس (حامد القروي)، در برابر مجلس نمايندگان تونس هنگامى که برنامهٔ بودجهٔ سال ۱۹۹۰ را تقديم مى‌کند، از پيوستن سيستم اقتصادى تونس به نظام اقتصادى جهانى سخن مى‌راند. وى همچنين خاطر نشان مى‌سازد استراتژى اقتصادى ما ورود به بازارهاى خارجى و ايجاد رقابت در صحنهٔ بين‌المللى مى‌باشد. صفحه بعدی 2 1 صفحه قبلی چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها
